canEdit = new Array();


þriðjudagur, ágúst 22, 2006

Herna kemur hann ta, Svanasongurinn

1. Simtalid

Eg tok upp tolid, tad var i byrjun september, solin syndi minna af ser en kvoldid adur, veturinn bankadi a dyrnar og minnti mig a tad ad hann yrdi langur og dimmur.

Eg man ad mer var virkilega kalt, tar sem eg stod uti a svolunum og let mig dreyma, allt svo kalt. Eg man ekki eftir tvi ad hafa hugsad mikid ut i tetta, eg man ekki eftir tvi ad hafa tekid einhverja serstaka, rosalega akvordun, man ekki eftir neinni uppljomun, allt bara einhvernveginn var hljott og stillt tennan litla dag i september.

En tegar eg hugsa ut i tad, ta var eitthvad spesialt vid tennan dag, tad var eitthvad i loftinu, einhver orka sem var svo sterk, eitthvad sem sagdi mer hvad eg skyldi gera. Eg veit ekki hversvegna eg hringdi i numerid hans, hversvegna hann var sa eini sem kom upp i hugann, en eftir a ad hyggja ta virdist sem tetta hafi einfaldlega bara att ad gerast, hann svaradi mer.

"Siggi-San? Heyrdu eg var ad paela, herna getur tu ekki klarad skolann a tessu ari eda? Eg meina tu tekur bara fleiri einingar, baetir a tig drasli strax a morgun og klarar tetta bara naesta vor. Tetta verdur vissulega svoldid erfitt en tu veist hvernig tetta er i skolanum, tetta verdur ekkert mal ef tu paelir i tvi. Aftvi sko, ad eg var ad paela i tvi ad vid myndum bara fara tveir saman ut naesta haust, i lok sumars. Eg meina paeldu adeins i tvi, vid vinnum ut sumarid og tokum sidan bara eitthvad lan, og leggjum af stad eitthvert ut i rassgat. Sudur-Amerika, Siggi, hvernig hljomar tad? Eda ta Thailand, Vietnam og hvad ta Kina? Eg meina vid getum farid hvert sem er, vid leggjum bara af stad eitthvert og ferdumst i ar eda halft ar eda bara eins lengi og vid viljum ferdast."

"Ja va tetta hljomar ekkert sma vel, eg get farid uppa a skrifstofu a morgun og baett a mig einingum, eg verd bara ad gera tetta. Eg veit ad ef eg geri tetta ekki nuna ta a eg eftir ad sja eftir tvi alltaf, eg trui tessu varla. Og ja sjadu, vid verdum lagdir af stad innan ars, ef vid gerum tetta, veistu Jon, vid gerum tetta eg finn tad a mer, eg fer med ter."

"Mannstu eftir tvi tegar vid akvadum interreilid, tad var svipad samtal, tad tok ekki lengri tima ta, eg vissi ad tu vaerir madurinn, eg vissi ad tu myndir alltaf vera geim i tetta, tad er eflaust astaedan fyrir tvi ad eg hringdi i tig nuna."

Vid vorum a leidinni i heimsreisu, hvert myndum vid fara og hvad myndum vid gera i slikri ferd? Hvorugur okkar hafdi hugmynd, tad eina sem vid vissum var tad ad framundan var ovissa, aevintyri sem vid aetludum okkur ad lata verda ad veruleika. Eg leit nu til solar sem var vid tad ad setjast a bak vid hvitblau blokkina sem stod a moti, tannig myndi tad ta vera, mer var lett, nuna hafdi eg markmid ad stefna a. Og to ad solin myndi smam saman hverfa og algjort myrkur taka voldin, ta var ljosid handan vid hornid, glaetan sem atti svo sannarlega eftir ad verma hjarta mitt tennan langa vetur.

2. Siggi-San

Dagurinn kom, bakpokinn beid min, fullpakkadur og klar, hann var samt half tomur, gat eg virkilega ferdast i ar med svo litinn farangur? Jaja audvitad, hvada ahyggjur og eg haetti ad hugsa ut i tad. Solin skein tann 15. agust og siminn hringdi, eg svaradi, Jon var syngjandi hress i simanum, og samtalid vid hann vakti mig svo sannarlega upp, vid vorum ta ad leggja af stad. Eg hafdi aldrei hugsad tad mikid ut i tetta allt saman, timinn bara leid og eg gerdi ymislegt til ad stytta mer stundir, spiladi golf, drakk bjor, reyndi vid stelpur og klaradi skolann ju, eg var bara almennt upptekinn held eg.

Annad get eg sagt um hann Jon sem hugsadi teim mun meira um komandi ferdalag, skodandi kort og gerandi mig half gedveikann a stundum med planlagningu og breinstormi. Hann hugsadi um tetta allt saman fram og aftur og hringdi i mig med hinar ymsustu hugmyndir. Tad hafdi einmitt verid tannig sem vid hofdum akvedid ad fara fyrst i gegnum Russland og til Mongoliu. Jon hringdi eitt kvoldid, sagdi mer ad hann vaeri a internetinu og hann spurdi hvad mer fyndist um ad taka siberiuhradlestina til asiu. Eg vard hissa en spenntur a sama tima og tad var eins og alltaf med okkur tvo, slegid a stundinni.

Eg verd to ad vidurkenna ad hans paelingar og plon gerdu tad a d verkum ad vid voldum tad ad fara i gegnum Russland, eitthvad sem eg hefdi aldrei viljad missa af. Bjorsullid i mer og golfleikar gerdu tad ad verkum ad eg hafdi einfaldlega ekki tima i slika dagdrauma, en Jon hafdi gaman af ad lata huga sinn reika i att til austurs. Tessa manudi a undan ferdalaginu hafdi eg attad mig a tvi ad vid Jon vorum likari en eg adur hafdi haldid, og af forvitni minni vard eg svoldid spenntur ad fa ad kynnast honum betur.

3. Jonny Tansey

Tad er skritid til tess ad hugsa ad ef vid hefdum ekki lagt af stad tann 15. agust, ta hefdum vid ekki hitt piltinn fra Birmingham. Einnig ef vid hefdum ekki stoppad i auka dag i svortustu siberiunni i Novosibirsk ta hefdum vid aldrei fengid ad berja augum okkar a manninum teim mjoa og netta. Tad besta er tad ad vegna tess ad vid svafum yfir okkur i borginni Irkutsk og vorum svona svakalega rolegir i tidinni ta hittum vid tann vitra "the wise one" sem atti eftir ad verda svo stor partur i ferdasogunni okkar.

Hann var villtur, hann var treyttur og hann var svo breskur tar sem hann gekk inn i eldhusid og spurdi okkur hvort vid vissum hvad vatnid vaeri, tad dypsta i heimi, tetta sem teir kalla Bajkal. Tad vissum vid og Jonny flaut med okkur ad vatninu, tar sem vid raeddum malin yfir vodka staupi og reyktum omul (fiskur). Vid komumst ad tvi ad hann var einstaklingur sem vid hefdum ahuga atvi ad eyda tima med, vid vorum islendingar sem hann hafdi ahuga a ad kynnast betur.

I byrjun hafdi Jonny planad ferdina sina a annan hatt, hann atti lestarmida til Mongoliu og var a leidinni tangad daginn eftir. Hann breytti plonum sinum, henti lestarmidanum i holraesi Irkutsk borgar og kom aftur ad vatninu til okkar, eftir tad vorum vid saman, Siggi, Jon og Jonny, trir felagar a leidinni til Kinaveldis. I Kina misstum vid oll tok a raunveruleikanum, vid slepptum a honum takinu og sogdum blessbless, sjaumst seinna. Timinn leid, manudirnir lidu og tad kom ad tvi ad vid urdum ad kvedja manninn sem var nu svo godur vinur okkar. Vid attudum okkur lika a tvi ad fegurd ferdarinnar var folgin i teim mognudu vinum sem vid hofdum eignast, teir eru eitthvad sem vid viljum aldrei tyna.

4. Ar a flakki, folkid sem tu hittir og tad sem tad segir

Tau hetu Steven, Chris, Ryan, Andrew, Frasier, YaYa, Marvin, Tanja, Timon, Ursa, Soren, Claire, Laura, Caro, Rob, George Bush, Bucket- Bob, danska stelpan, Matt, Anton, Nina, astralska stelpan, Ingrid, Almitra, Alex, Theresa, Etta, Iris, Eyav, Yoal, Iranskur almenningur, Morgan, Arendse, Penirle, Susanne, Karen, Johanne, Jordan, Hrrrrrt, Karsten, John, Jonathan, Seattle-Ryan, Mat, Mia, Alix, Xanthoupolus, Jonny, Julia og David.

Tau voru vinir, vid attum ogleymanlega tima saman, tad rikti mikil ast, gledi, margar upplifanir, brandarar sem adeins vid tekkjum, hidden jokerar her og tar, og tau sogdu ymislegt:

"I am going to be The green turtle" "But you are jesus"

"Practical fun and the now is the most practical type of fun isnt it?" "But what is the fun in Practical?" "Iranium is on its way to Iceland with two little Icelanders and Bush doesnt know it" "I am just walking the world, I have been walking for 10 years" "Be Honest, Be Honest Jon" "Trust me, I am Honest Jon" "I passed out giving blood in Tianmen square"

"The thirteen santas from Iceland came to China this christamas to give presents to little Shaolin kids" "This is life in a bucket" "Beards and beers, the international band is playing in Tsakkanuur tonight" "Mani says: If there is a doubt, send the hand to the pussy" "You guys only talk gibberish there in Iceland, gubbli gubbli gubbl"

"I am part of the english empire, right? Wrong!" "I love Iceland and I am from Yorkshire, you guys are legends, give me a tattoo in Icelandic" "Lit ut eins og engill, lydur eins og djofli" "greyid Jordan" "Hrrrrt"

"The Rhopium wars were fought in a little appartment in Islamabad, everyone was flying" "Iran goes nuclear, dangerous country, nuclear energy, Iran goes nuclear, everything is bad in Iran, you will die if you go there, America is going to attack Iran"

"Guys so you went skiing with Claire?" "I want to write a book but i am scared" "You are like my sons, I play this for you, you aint nothing but a hound dog" "This is so cool!" "you know that the future is in solar panels, I mean it, this is what i want to do" "I love you man, another beer?"

"America fuck yeahh! We are only trying to bring peace and democracy to the world" "You know that he gave a blow job to a guy" "If you masturbate to much I hear that you can go blind" "I am going back to Beijing, this is shit"

"Jon! You boght a lamb! Why the fock did you do that?" "Tamut Nafshij Em Plistim"

Lifid er tad sem vid gerum ur tvi, vid verdum oll astfangin einhverntiman, tetta var frabaert folk, gledi, upplifanir, ogleymanlegir timar, tetta var ferdalagid.

"I think its time for me to go, to learn all the things I know, sometimes you gotta go to say hello, so I think its time for me to go."

5. Ari seinna....

...sit eg herna i Vin og hugsa til baka, um upphafid, um ferdina og alla ta sem eg hef hitt a leidinni. Tad er margt sem hefur verid skrifad a tessu sida en svo otal margt sem aldrei var skrifad, hlutir sem eiga kannski ekki heima a tessari sidu, hlutir sem sumir fa ad heyra seinna, hlutir sem kannski koma fram sidar meir i biomynd leikstyrdri af Sigga-San eda ta i bok skifadri af Jon. Vid hofum laert tad i tessari ferd ad tad er allt i lagi ad lata sig dreyma, ad setja ser takmark sem kannski hljomar fjarstaett i fyrstu, teir sem leyfa ser ad dreyma, haetta nefnilega aldrei ad reyna, draumorafolk er skemmtilegt folk.

Vid hofum hitt svo marga sem hafa haft svo mikil ahrif a okkur, og vonandi ad vid hofum haft einhver ahrif a tetta folk. Vid hofum haft oendanlegan tima til ad tala saman og vid hofum talad opinskatt um alla heimsins hluti, tad sem vid hraeddumst adur ad nefna vid hvorn annan, hraedumst vid hreinlega ekki lengur. Tad er gott ad geta sagt odru folki fra tvi sem tu hugsar an tess ad turfa ad ottast dom teirra, tegar tu attar tig a tvi ad vinur tinn daemir tig ekki verdur vinattan sterkari en tig gat nokkru sinni dreymt um.

Nu er svo komid ad vid erum a leid heim, a naestu dogum, bradum, skokkum vid um gotur Reykjavikur i rigningunni og litum i kaffi hja vinum og velunnurum. Tad verdur blautt og kalt, veturinn er ad koma a nyjan leik og eg veit ad hann verdur dimmur og drungalegur. I tetta skiptid faer hann to ekki ad fela solina fyrir neinum tvi ad Ztolen Job Azziztant er ad fara ad rokka i Reykjavik!!

Takk fyrir ad fylgjast med arinu okkar nuna tekur vid......

.....algjor togn, engin ord.....


Skrifað klukkan 04:24 |

***



þriðjudagur, ágúst 15, 2006

Pestin a nyjan leik!

Ja tad eru undur og stormerki ad gerast herna hja strakunum okkar. Teir eru komnir alla leid til Ungverjalands til borgarinnar Budapest tar sem teir komu einmitt vid um arid med ferdafelaginu Fjarkanum. Seinustu 7 daga hafa teir teyst a ognarhrada fra landamaerum Tyrklands og Iran og alla leid i mid evropu. Leid teirra hefur legid i gegnum tvert og endilangt Tyrkland, i gegnum Bulgariu og svo til Rumeniu tar sem teir eyddu einni nottu, tadan toku teir svo naeturlest i gomlu Pestina. Langar rutu og lestarferdir hafa tekid sinn toll og er Jonsarinn nu naer dauda en lifi og heldur Siggi a honum a milli lesta. Maginn hefur eitthvad verid ad strida kallinum seinustu vikur eda allt fra tvi i drullunni i Pakistan og tvi var enginn onnur leid en ad teysa med kallinn til alvoru laekna i evropusambandinu. Tessvegna er skemmtilegt ad segja fra tvi ad i dag munu teir halda beinustu leid til Vinarborgar tar sem ad godvinir teirra Alex og Theresa munu hlua ad teim og sja vel um ta.

Grunur leikur a ad i Pakistan hafi Jon ordid svo tyrstur ad hann hafi sott se sot-drullugt vatn og i tvi vatni hafi snykjudyrid og paddan hun Lucy buid. Sidan ta hefur hun ognad jafnvaegi piltsins og snuid ollu a hvolf maganum. Serfraedingar i Vin bua yfir taeknikunnattu og getu til tess ad berja nidur barattutrekk tessarar ognvaenlegu poddu.

Og eitt i vidbot, i dag er arid lidid og okkur lidur alveg hreint svakalega vel, ad hugsa til tess ad fyrir nakvaemlega ari sidan hofum vid badir haldid af landi brott med bakpokana okkar og ad nu seum vid loks a leidinni heim, aeji tad er bara eitthvad svo hressandi ad hafa nad tessum afanga, vid brosum i dag og vonum ad tid gerid tad lika.


Skrifað klukkan 00:29 |

***



fimmtudagur, júlí 27, 2006

Iran Goes Nuclear

Jaeja ta erum vid loksins komnir til Iran eftir um 4 daga stanslaust ferdalag um endilagt Pakistan i gegnum heitasta bae a jordunni (svo segja heimamenn) og i gegnum sjalft Balokistan herad.
Eg get nu litid sagt fra Iran tar sem vid hofum adeins verid her i 2 daga en eins og er ad ta litur tad vel ut. Eins og vera komin aftur til Evropu, allt hreint og fallegt.

Allavega ta vildi eg bara lata vita ad tad eru komnar inn nokkra myndir fra Pakistan, Jon var eitthvad ad kvarta yfir leti i mer, tvi engar myndir hefdu verid settar a netid i langan tima. Her eru taer to allavega komnar inn svo endilega skemmtid ykkur yfir teim.

Kvedja Siggi


Skrifað klukkan 10:08 |

***



föstudagur, júlí 21, 2006

Fock em and their law!!

Til ad stikla a storu yfir tad sem hefur a daga okkar drifid herna tar sem vid hofum flakkad um fjollin i Pakistan hef eg akvedid ad hefjast handa vid skriftir. Eftir ad hafa eytt einhverjum fjorum dogum i landamaera borginni Lahore logdum vid af stad i leidangur upp til nordurs. Islamabad varallt odruvisi en vid hofdum ymindad okkur, nutimaleg og vel skipulogd borg tar sem mjog svo taegilegt andrumsloft rikti. Tar forum vid i Iranskt sendirad og reddudum Iranska visanu, tad myndum vid svo pikka upp tegar vid kaemum ur nordri. Vid vorum teknir i vidtal tar sem vid vorum spurdir um vidhorf okkur til Ironsku tjodarinnar og hversvegna vid vildum heimsaekja land og tjod, vid svorudum a jakvaedu notunum og allt virtist flott og gott.

I borginni Peshawar tar sem vid dvoldum naest var margt uppi a teningnum sem ad ykkur gaeti tott spennandi ad heyra um. Um drullugar goturnar laedist hann um i leit ad saklausum turistum, prinsinn i Peshawar naeldi i okkur og baud okkur i te a litilli skrifstofu sinni. tadan dro hann okkur gegn vaegu gjaldi a smyglara markadinn ogurlega. Tar sem ad borgin liggur vid mork tribal svaedanna sem na svo alla leid ad Afganistan ta ma finna allskyns oleglegann varning a tessum stad. Pennabyssur, kalishnikov riflar, heilu kiloin af hassi, bjor, vodki, falsadir dollarar, allar tegundir smygl varnings var tarna til solu og vid virtum fyrir okkur markadinn. Eftir ad vid hofdum verid med prinsinum i akvedin tima fengum vid nog og akvadum ad hanga ekkert of mikid med honum tad sem eftir var.

Vid hittum hins vegar tvo menn sem voru ad gera heimildarmynd um tessi svaedi, einn var Sean fra Irlandi og annar var Lukas fra Austurriki. Teir voru a leidinni til Afganistan a naestu dogum og vid gaeldum vid tad i tonokkurn tima ad skella okkur med teim og sja tad sem tar vaeri a seidi en tvi slepptum vid to a endanum, gerum tad ekki i tessari ferd, orka og peningar, allt buid nuna. Vid forum hins vegar med teim felogum inn a tribal svaedin tar sem ad log og regla eru olik tvi sem almennt ma tekkja annars stadar i heiminum. Inni a tribal svaedum rikja engin pakistonsk log ne altjodalog eda bara log almennt, tar rikja gamlar hofdingja reglur um hefnd og saemd og hvad tetta er nu allt saman kallad.

Menn fra tessum svaedum voru tjalfadir a sinum tima af CIA til tess ad berjast gegn russum, teim var kennt ad heyja heilagt strid eda jihad eins og tad er kallad og voru skaerulidarnir kalladir Mujaheedin. tegar stridinu vid russana lauk vantadi ta nyjan ovin og vard Amerika ad sjalfsogdu fyrir valinu, tessir nyju vel tjalfudu skaerulidar formudu svo talibana hreyfinguna og toku voldin i Afganistan. I dag eru tribal svaedin frekar stor hluti af nordvestur Pakistan og tegar vid keyrum ut ur Peshawar og inni logleysuna sjaum vid menn ganga um torpin med ak-47 og kalishnikov rifla, teir horfa i att til sidmenningar og segja eins og i Prodigy laginu skemmtilega, Fock em and their law!!

Vid forum i litinn bae sem kallast Darra en hann liggur einhverjum 35 km fyrir vestan Peshawar, strakarnir vilja taka myndir og vidjo af baenum og tar vilja teir documentera byssufaktoriurnar sem eru um allt i tessum litla bae. Litlir vinnuskurar sem liggja hlid vid hlid eru fullir af bunadi til ad bua til byssur. I Darra eru bunar til margar byssur af ollum staerdum og gerdum og taer eru almennt trisvar sinnum odyrari en alvoru utgafurnar. Byssugerdarmennirnir stokkva svo ut med M-16-inn eda nyjustu skammbyssuna sem teir eru ad klara og hleypa af nokkrum skotum, allt virdist vera i lagi og tessi byssa verdur svo seld til einhvers hofdingjans eda ta kannski til uppreisnarmanns i Afganistan, hver veit? Einn madurinn segir okkur ad hann geti smidad hvada byssu sem er a innan vid 10 dogum, ef vid komum med teikningu til hans ta geti hann masterad hana a svo stuttum tima, Darra er svo sannarlega stadur sem hraerir i hausnum a okkur.

Eftir tribal vitleysu og annad rugl i Peshawar tjotum vid aftur til Islamabad tar sem vid leitum svo uppi rutu til Gilgit, hofudstadarins i nordrinu, uppi i fjollunum. A rutustodinni er okkur brugdid tar sem ad ung myndarleg kona vinnur i afgreidslunni, hun talar vid okkur og brosir, eitthvad sem vid erum ekki vanir her i Pakistan, vid rodnum og skjalfum, erum ekki faerir um ad tala vid konur eftir adeins ruma viku i tessu landi. Rutuferdin var long og erfid, tok okkur ruma 20 tima ad komast alla leidina til Gilgit og vegirnir voru rosalegir tarna sem vid keyrdum upp Kharakoram hradbrautina. Kharakoram liggur i gegnum Kunjerab skard og opnar leid fra Pakistan yfir til Kina, kinverjarnir eins kruttlegir og teir eru kalla vegin "Kina-Pakistan-stori vegur" eitthvad i ta attina. Tad tok langan tima og morg mannslif ad fullklara tennan veg en i dag er hann tilbuinn, to frekar ognvekjandi a stundum.

Stadreyndir um stora vegi eru to ekki eitthvad sem eg hafdi aetlad mer ad skrifa um a tessu bloggi tannig ad eg kem mer ad megin atridinu, jeppaferdin ogurlega! Tar sem eg og Siggi satum a hoteli i baenum Karimabad i fallegu fjallaumhverfi uppgotvudum vid ad vid yrdum ad eida peningum til tess ad hafa gaman tannig ad vid akvadum ad leigja okkur jeppa. Vid hittum mikid af folki sem var ad skoda lonely planet bokina sina og var ad fara i klifur en vid attum engan bunad og vid vildum einhvernveginn bara gera eitthvad annad en hinir, einhver rebel filingur i gangi. Vid leigdum tessvegan tennan dundrandi jeppa og hann Ali bilstjori kom med okkur og skemmti ser konunglega ad vid holdum, hann taladi audvitad enga ensku en brosti to tad mikid ad vid erum vissir um ad hann hafi verid gladur.

Raymon het madurinn sem var faeddur i Pakistan en fluttist svo til Englands fyrir 25 arum. Vid attum i tonokkrum samraedum vid hann i Karimabad um tad hvad gud hefdi gefid okkur fallegan heim osvfrv. Hann kom svo med okkur a jeppanum fyrsta daginn og tok okkur med ser i litla fjallatorpid tar sem ad hann atti land. Vinur hans sem bjo i tessu torpi baud okkur oll velkominn og sagdi okkur soguna af austurriska fjallagarpinum sem kom i torpid teirra fyrir 50 arum, hann syndi okkur myndir og bok um heimaborg mannsins, Graz. Hann var greinilega mikils metinn i tessu litla torpi og eg og Siggi budumst til tess ad fara med skilabod til hans tegar vid myndum fara upp evropu, nuna turfum vid ad koma vid i Graz adur en vid komum heim. Vid gistum svo i torpinu og voknudum svo snemma morguninn eftir. Torpid var fallegt i morgun solinni, og eg skellti mer ut a tun og plaegdi akurinn eins og sannur pakistani, vid tokkum teim gestrisnina.

Naestu daga keyrdum vid ut um allar tryssur, upp a haerri fjoll, yfir erfida vegi, og skodudum allt tad sem Pakistan hefur uppa ad bjoda sem er alveg rosalega mikid af dundrandi flottum fjollum. Vid ferdudumst med hollensku pari tangad til vid komum a polo motid en ta skyldust leidir. Otarfi ad fara eitthvad of nakvaemlega ut i tad en verdur to ad segjast ad tetta se i fyrsta skipti i ferdinni sem okkur lyndir illa vid ferdafelaga okkar og tad var svo sannarlega gott ad segja bae vid tau eftir polo motid. Um polo motid var eg ad skrifa pistil rett adan og hef eg tessvegna enga orku i ad gera tad aftur, pistillinn verdur birtur i frettabladinu i naestu eda tar naestu viku, kannski hann Valli auglysi tad nanar her a tessari sidu tegar ad tvi kemur.

Fra polo motinu heldum vid med nyjum og mun betri ferdafelogum, teim Jonny fra Englandi, Juliu fra Austurriki og honum Rob fra Astraliu. Allt var betra i bilnum med teim og vid spjolludum um tonlist og vorum afsloppud saman, stressid var ekkert og allir nutu tess ad vera saman i Pakistan, tad munar ollu ad ferdast med godu folki. Vid heldum svo i dal sem kallast Bumboret og kiktum a kalash folkid sem er hvitt a horund, med bla augu og er ekki muslims truar. Kenningar eru um ad tetta folk se raunverulega upprunnid beint fra hersveitum Alexanders mikla og eru grikkir nuna mikid i tvi ad daela peningum i tessi samfelog. Tau klaedast skrautlegum fotum og konurnar hylja ekki andlit sin, taer brosa meira ad segja til okkar strakanna og vid rodnum eins og fyrri daginn, vitum ekkert i hvorn fotinn vid eigum ad stiga.

Nuna erum vid aftur i Lahore, komnir med Iranskt visa en ad bida eftir Pakistanskri framlengingu herna i tessari borg. Saum sufi trommara i gaer og var tad alveg magnad, vid leyfum ykkur ad heyra musikina tegar vid komum en tad fer ad styttast odfluga i heimkomu. Svo vona eg ad Siggi fari ad drattast i tad ad setja inn myndir, hann horfir bara a Lord of the rings nuna a medan eg se um alla vinnuna. Elskidi sumarid og faridi oll til eyja tetta arid, eg held ad tad se malid!


Skrifað klukkan 09:43 |

***



miðvikudagur, júlí 05, 2006

Hef tetta stutt nuna en skrifa vaentanlega eitthvad tegar vid komum aftur til Islamabad og pikkum upp iranska visad okkar. Bara bunir ad vera uppi i fjollum i nordur hluta Pakistans i nokkra daga ad dast ad landslaginu. Leigdum okkur jeppa og Ali nokkur er med okkur tar sem vid brunum eftir trongum vegunum i brottum fjallshlidunum. Fjollin med fallega snae toppana minna okkur a Islandid littla og skemmtilegt er ad sja snjoinn a ny. Vid erum a leid a hid arlega Shandur polo mot sem hefur nad heimsathygli seinustu arin, hver veit nema vid tokum sma polo med Perfez Musharaff a naestu dogum.

Pakistanar eru gridarlega gestrisid folk sem vill allt fyrir adkomufolk gera. Tad eru ofaar sogurnar sem vid hofum ad segja af monnum sem hafa gengid med okkur um borgina sina, bodid okkur upp a te og svo i mat. Teir vita mjog vel af almennu vidhorfi vesturlandabua a Pakistan og tykir teim tad midur ad folk skuli hafa svo slaema mynd af landi og tjod. Vid utskyrum tad fyrir teim ad svona seu fjolmidlarnir, teir syni adeins eina hlid landsins en sleppi tvi ad syna hina, tad se vandamalid. Vid vonumst tessvegna til tess ad vid munum koma til med ad segja adra sogu en fjolmidlarnir, sogur af Pakistonum, alvoru folki sem hefur svo sannarlega glatt litil hjortun okkur hvern einasta dag herna.

Annars var eg bara ad heyra ad Bush 1. vaeri a leid til Islands a naestu dogum og gladdi tad hjarta mitt meira en pakistonsk gestrisni ad sja ad Islendingar muni taka i taumana og handjarna stridsglaepamanninn og lata hann svara til saka eins og slatrarinn fra balkanskaganum var latinn gera fordum.

Her er linkur a akaeruna, njotidi vel.....

http://www.aldeilis.net/icelandic/index.php?option=content&task=view&id=208&Itemid=44



Skrifað klukkan 12:12 |

***



föstudagur, júní 16, 2006

Hvad er ad gerast?

Va, hvad getum vid sagt nu tegra vid erum komnir til Pakistan? Tvi verdur ekki lyst nuna, tad verdur ad bida betri tima. Vid getum to sagt tad ad a seinustu fjorum klukkustundum fra tvi ad vid komum inn i landid hofum vid maett svo mikilli vinattu og gestrisni, madur tarast bara. Erum eiginlega bara ordlausir yfir ollu saman, tvlik byrjun!


Skrifað klukkan 03:52 |

***



fimmtudagur, júní 15, 2006

Slipirokkur.

Tad ma segja ad seinustu dagana hafi Delhi slipad okkur Sigga San til, i gaer, seinasta daginn okkar i Delhi uppgotvudum vid ad vid vorum farnir ad njota gedveikinnar i borginni a skringilegann hatt. Tad er eins og Delhi hafi tvingad okkur til ad kynnast ser, vid reyndum ad hanga uppi a herbergi en vid turftum ad fara ut og kaupa sari, redda visa og sja um eitt og annad. Tad gerdist ekki a augnabliki og vid attudum okkur ekkert of fljott a tvi en allt i einu fottudum vid ad tetta var allt saman einn fyndin og skemmtilegur leikur sem gaman vaeri ad laera betur. Tad er tvi gaman ad segja fra tvi ad i dag yfirgefum vid Indland brosandi, dansandi og trallandi yfir tvi ad hata ekki lengur, erum almennt sattir.

Eins og eg skrifadi i seinustu faerslu ta var augljost ad vid hofdum minnstan ahuga a tvi ad turfa ad eida tima i tessari borg og reyndum hvad vid gatum ad gera sem minnst. Aldrei hofdum vid hatad einn stad eins mikid og eitt eins mikilli orku i ad hata einn stad og tegar vid hotudum Delhi. Sidan haettum vid ad reyna ad hata hana og svo allt i einu, upp ur turru, haettum vid bara alveg ad hata hana, vid elskudum hana samt ekkert en vid samtykktum hana bara eins og hun var. Allir verda ad fa ad vera eins og teir eru eins og segir i laginu.

Og ja nu et eg tessa storu fullyrdingu upp i mig um tad ad pusluspilid se bara ekki hannad fyrir kubbin Jon, tad er vist alltaf mogulegt ad slipa kubbuna til svo ad teir passi, og stundum ma troda teim inn gegn teirra eigin vilja, tad virdist bara hafa gerst i tessu tilviki. Nu tegar eg hef etid ofan i mig storu ordin, ta er eg totin ad landamaerum Pakistan, eftir tvo eda trja tima aettum vid ad vera komnir til Lahore, Pakistonskt stemmningsborg. Tvilik spenna, tvilikt stud, Pakistan! Aldrei hefdi mer dottid tad i hug en tangad holdum vid nu.


Skrifað klukkan 20:02 |

***



mánudagur, júní 12, 2006

Ad gera nakvaemlega ekki neitt.

Mikid gridarlega er mer farid ad leidast tad ad huka uppi a hotel herbergi og bida eftir tvi ad Hm byrji. Apu kemur um midjan dag med vatnsflosku og eitthvad ad borda og ef tad er eitthvad sem vantar seinna meir ta hringi eg i 7 og fae room service. Eg er nu ekki mikill fotbolta ahugamadur sem sannast best a tvi ad eg er ad skrifa a internetid nu tegar Japan og Astralia eru ad keppa sinn fyrsta leik. En mer er sama, tad er ekkert annad sem eg er faer um ad gera i borg sem hefur svo trugandi ahrif a mig. Eg get ekki lesid, eg get ekki skrifad, eg get ekki sofid, eg get ekki stadid, eg get ekki neitt i Delhi.

Sumir stadir eru einfaldlega tannig ur gardi gerdir ad andrumsoftid, rafmagnid i loftinu fittar ekki vid tina eigin orku og gjorsamlega gerir tig ovirkann. A nottunni tegar eg reyni ad sofna eftir ad hafa horft a eins og eina tvaer ameriskar biomyndir stekk eg i sturtu til ad kaela mig nidur tvi ad engin er loftkaelingin i herbergi tar sem vid rotturnar buum. Ta er mer kalt i fimm minutur tar til eg torna og byrja ad svitna a nyjan leik, inna milli ta dotta eg tar til eg stekk i sturtuna a nyjan leik. Eg kaeli mig nidur. Eg fer ekki ut nema tad se ytrasta naudsyn, allt er drullugt, goturnaar brenna af hita, svo gerir piss-yldu-ogegveitekkihvad-fylan arasir ur ollum attum tar til tu flyrd i oruggt skjol til ferdaskrifstofunnar sem reynir ad koma ter til Kashmir.

"Nyja Delhi er eflaust fin borg ef madur kynnist henni betur" gaeti eg sagt og verid voda kurteis og sleikjulegur en tad mun eg ekki gera vegna tess ad ta vaeri eg bara ad ljuga og bulla, haldandi einhverju fram sem eg hefdi ekki eina einustu tru a sjalfur. Stundum gerum vid tad nefnilega, vid teljum okkur bara vera ad misskylja hlutina og ad ef vid kynnumst teim betur ta muni allt batna. Eg er ekkert allt of viss um tad, stundum fitta hlutir bara ekki saman, sumir geta bara ekki verid vinir vegna tess ad teir spila tvo mismunandi leiki sem eiga ekki saman. Kubburinn Jon Bjarki passar ekki inn i gridarstort pusluspil Delhi, hann er partur af odru pusluspili.

I dag forum vid i pakistanska sendiradid og tar beid folk i rodum, a flotta ut ur Hindustan, i leit ad paradis i hinu Islamska Pakistan. Vid vorum ekki med oll naudsynleg skjol a okkur tannig ad vid endudum i hinu nyja Islenska sendiradi her i Delhi. Tar var Olafur Ragnar uppi a vegg og islenski hesturinn lika, vid fengum islenskt vatn i flosku og hun Helga spjalladi vid okkur og bjargadi pappirunum. A morgun kikkum vid aftur a tau og snaedum med teim hadegisverd, tad verdur hid finasta stud vegna tess ad tar munum vid pusla saman Olafi Ragnari og hestinum hans, islenskt pusl er stud.

Sko, stundum er tetta bara svona, og tad er fint, otarfi ad tuda um tad og ekkert vit i tvi eiginlega. Vera bara gladur og kikja a naesta leik uppi i herbergi, bida og vona ad visad til Pakistan taki ekki langan tima og taka svo naestu lest ad landamaerunum.


Skrifað klukkan 08:24 |

***



miðvikudagur, júní 07, 2006

Stutt Indlandsfor.

Siggi nu komum vid okkur ut ur skitnum i Delhi! Eg er komin med nog af tvi ad hanga herna i tessum drullupitti, drifum okkur upp i fjollin, tar er svalt og rolegt, tangad verdum vid ad komast. Og audvitad var tad allt saman slegid a stundinni og vid pokkudum og aeddum ut ur Ajay gistiheimilinu sem hafdi verid svo havadasamt, drullugt og heitt, ut ur Delhi myndum vid fara, bara eitthvert annad, hvert sem var, halda i norduratt ad himalaja fjollum.

Lestarstodin var trodin, folk allsstadar, sumir ad betla, adrir ad bida og vid alveg attavilttir audvitad, Indland buid ad rugla i okkur. Lestin taut loks af stad til Phatankot, baer i nordur Indlandi, nalaegt fjollunum. Rimlarnir i gluggunum possudu upp a tad ad vid myndum ekki detta ut ur lestinni en teir sau einnig til tess ad undursamleg lyktin i Delhi myndi leika vid nef okkar a leidinni ut ur borginni. Stundum var eins og lestin vaeri ad keyra i gegnum gridarstort verkstaedi med tar sem smurnings og oliu lyktin tok oll vold.

Vid komumst loks til Dharamshala, heimabaejar Dalai Lama og forum svo i litid torp ofar i fjallinu sem kallast Dharmkot. Tar vorum vid einir a medal Israela sem toludu eins og gefur ad skylja hebresku a medan vid toludum ensku, tungumalaorduleikar urdu til tess ad vid fjarlaegdumst Israelana og forum ad lesa baekur i litla fjallakofanum okkar. Tar satum vid heilu kvoldin med kerti og nyja bok, lasum og raeddum heimsmalin, og lika bara svona Islands malin og Halldor Asgrimsson og allt hans skull. Dharmkot var aedislegur stadur til ad slappa af eftir gedveikina i Delhi sem hefdi gert ut af vid okkur hefdum vid dvalid tar einum degi lengur.

Jon nu drifum vid okkur bara til Pakistan, ef vid verdum herna eitthvad lengur verdum vid ad laera hebresku. Og tar sem ad hvorugur okkar er hebresku ahugamadur ta var tad slegid og vid pokkudum og tutum nidur til Dharamshala og tokum rutu til Amritsar. Rutan var pakkfull, folk sat allsstadar og folk stod allsstadar og sumir hengu utan a rutunni, tad gat verid erfitt ad anda i 45 gradu hitanum. Komum svo hingad til Amritsar i gaer kvold og erum ekki langt fra pakistonsku landamaerunum, forum tangad a morgun eda hinn. Skodudum hid gullna Sikha hof herna i Amritsar i dag og hittum tar godan mann sem sagdi okkur fra hofinu og Sikhum sem eru i meirihluta a tessu svaedi.

Indland ad verda buid, held ad til tess ad njota tessa lands almennilega ta turfiru ad eida miklum tima herna, tad verdur ad vera seinna. Eina sem eg a eftir ad gera er ad finna Sari handa mommu og toru systur, vona ad eg finni eitthvad flott a morgun, eftir tad erum vid farnir. Myndir komnar inn!


Skrifað klukkan 06:51 |

***



þriðjudagur, maí 30, 2006

Drullan i drullugri Delhi.

Flugvelin lennti i Delhi um klukkan 02.00 adfaranott fimmtudagsins 25. mai. Incredible India stod a veggspjoldunum sem voru um allt a flugstodinni, ja Indland atti eftir ad verda rosalegt. Seinustu fimm daga i Nyju Delhi hofum vid verid slegnir all hraustlega i andlitid. Fyrstu nottina tegar vid aetludum ad fara a hotelid okkar endudum vid a svindlara ferdaskrifstofu sem tjadi okkur ad i Indlandi vaeri stor hatid um tessar mundir og tessvegna vaeru oll hotel uppbokud, tad odyrasta sem teir gaetu bodid okkur vaeru 70 dollara herbergi.

Vid vissum strax ad tad var eitthvad storfurdulegt vid tetta allt saman og smam saman attudum vid okkur a tvi ad leigubilstjorinn hafdi farid med okkur til vina sinna svo ad vid myndum enda a hoteli vina hans, allir voru teir saman i tvi ad reyna ad na sem mestum dollurum af okkur. Vid rifumst vid ta og tjadum teim ad vid vildum bara a eitt hotel en teir tottust ekki vita hvar tad vaeri, teir reyndu allt til tess ad plata okkur og narra okkur i teirra 70 dollara herbergi. Gatan fyrir utan ferdaskrifstofuna var aud, utigangsfolk svaf medfram blokkarbygginunum og hundar rafudu um straetin, vid vissum ekkert hvar vid vorum.

Teir vissu ad teir voru i godri stodu, vid urdum ad treysta a ta til ad finna svefnstad, endudum to med tvi ad fara a adra ferdaskrifstofu, til annarra svindlara sem voru to ekki vinir leigubilstjorans og borgudum 20 dollara fyrir herbergi a hoteli a teirra vegum. Leigubilstjorinn var ekki sattur med tetta og bad okkur um meiri pening en vid hofdum samid vid hann um, upphofust nu miklar rokraedur a milli Sigga og svikarans sem endudu med tvi ad vid borgudum honum meira og sogdum honum ad snauta. Tad versta vid leigubilstjorann var tad ad tegar vid sogdum honum ad hann hefdi svikid okkur med tvi ad fara ekki med okkur a Ajay, hotelid sem vid badum hann um, ta tjadi hann okkur blakalt ad hann hefdi alltaf sagst aetla ad taka okkur a ferdaskrifstofu. Tessa fyrstu nott i Delhi sofnudum vid ofurtreyttir og pirradir, adra eins svikara hofdum vid aldrei hitt a ferdalagi okkar.

naesta dag vokudum vid snemma og nu var planid ad finna Ajay guesthouse, gistiheimili sem er a adal bakpokaferdalangs svaedinu, og tar er nottin adeins 6 dollarar. Vid tokum Rikshaw og tjadum bilstjoranum hvert vid vaerum ad fara og hann keyrdi af stad, en eftir 5 minutur stoppadi hann fyrir utan ferdaskrifstofu! Nu var okkur ollum lokid og vid sogdum bilstjoranum ad taka okkur a rettan stad, vid hefdum sed nog af ferdaskrifstofum seinasta solahringinn. Rifrildi i sma tima og svo attadi hann sig ad vid myndum ekki gefa okkur, vid vaerum ekki a leid til Kashmir med ferdaskrifstofu vinar hans. Tessir menn eru otrulega osvifnir, teir reyna ad taka tig inn a skrifstofu og tar reyna menn ad plata tig til ad kaupa pakka ferd til Kashmir. Tegar tu kemur svo med rutunni til Kashmir eru vinir teirra tar ad bida tin, teir segja ter ad tad hafi verid stor hrydjuverk nalaegt hotelinu sem tu attir ad gista a og ad teir muni taka tig a "oruggt" hotel sem kostar tig svo nattlega svona 70 dollara. Tvilik og onnur eins svin hef eg aldrei a aevi minni hitt adur.

Vid komumst svo a hotelid og leggjum okkur i herberginu, engin air con en vifta sem er alveg handonyt, vid hofum aldrei sofid a eins heitum stad. Vid vorum i sjokki, forum svo ut seinna um daginn og reyndum ad skoda okkur um, heldum ad Indland myndi taka tillit til tess ad vid vaerum nyjir og tyrftum adlogun en nei, Indland var bara gedveikt og vid yrdum bara ad venjast tvi. A einhvern otrulegan hatt endudum vid a annarri ferdaskrifstofu tennan dag og vid hlogum mest allan timann tar sem ad tessi gaur var sko vinur okkar og allir hinir voru svikarar, hann vildi taka okkur i bjor og vera ferskur, en vid vildum ekki vera vinir hans, treystum ekki ferdaskrifstofu monnum. Endudum a tvi ad koma okkur ut og munum ekki stiga faeti inn a ferdaskrifstofu i einkaeigu her a Indlandi tad sem eftir er.

Svo forum vid ad sja Taj Mahal a laugardaginn og tad var audvitad rosaleg gedveiki, bidradir tar sem ad folk turfti ad slast til ad komast ad, nadum ekki ad vera tar i nema 30 min, nadum ekki einu sinni ad sja inn i Taj Mahal en okkur er sama, hvort sem er buid ad skemma tessi pleis med turisma, serd ekki mikid annad en mannhafid i kringum byginguna. Hittum to tvo alveg aedislega Indverja i rutunni sem syndu okkur Indverskt hof og sogdu okkur ymislegt um Indland, budu okkur upp a kvoldmat og gafu okkur gjafir, teir endurvoktu von okkar um ad i tessu landi vaeri gott folk. Skodudum svo Delhi a sunnudaginn, Lotusarblomid sem er hof tileinkad ollum truarbrogdum, tar getur folk af hvada tru sem er bedid, mjog magnad.

A manudaginn aetludum vid ad koma okkur ut ur borginni en litli Jon veiktist svona heiftarlega um morguninn, aeldi ollu ut um alla enda, eda tid vitid. Maturinn i Indlandi getur farid afspyrnu illa med folk og tad er naudsynlegt ad passa sig, Jon er ordinn betri nuna og vid tokum lest nordur i kvold klukkan tiu. Aetlum ad fara i baeinn Dharmasalla, heimabae Dalai Lama og hitta tvo vini okkar fra Israel, reyna ad kynnast betri hluta Indlands adur en vid kvedjum land og tjod. Litid haegt ad daema svo gridarstora tjod a einni ofurskitugri borg.

Hafid tad gott.


Skrifað klukkan 01:19 |

***



þriðjudagur, maí 23, 2006

Hringsnuningur.

Fyrst aetludu teir til Indlands og svo til Astraliu, svo akvadu teir ad fara til Indlands og nuna breyttist allt a ny hja teim felogum......

Ja tid heyrdud rett!! Teir eru a leid til ALASKA kumpanarnir! Alveg outreiknanlegir tessir peyjar. Nadu vist ad redda ser vinnu tar i gullnamu med teim Andrew og Frasier fra Seattle og fljuga beint tangad a morgun!!

Nei ok, eg er ad gabba, gabbigabb. Vildi bara sjokkera, koma a ovart, en tad eru vist lidnir timar, ekkert ad fretta af teim strakum herna i Taelandi, bara sama gamla.

En eins og tid vitid ta lokadi Astralia ollum sinum dyrum a ta. Astaedan var su ad Islendingar geta ekki fengid vinnuvisa i Straliunni og tegar teir reyndu ad saekja um venjulegt turistavisa til lengri tima ta var tad alls ekki audvelt tar sem teir hefdu turft ad eiga feita peninga summu inni hja KB fraenku og Lalla fraenda til ad fa tad, lok lok og laes og allt var i stali, lokad fyrir Pali, og audvitad litla Joni og Sigga San.........

Tannig ad vid erum a leid til Indlands a morgun, til Nyju Delhi og tad verdur alveg ohemjuferskt ad komast loks ut ur tessari longu hringferd sem sud austur asia hefur verid. Hofum verid ad hanga a eyjunni Kho Phangan seinustu daga, ad bida eftir Indverska visanu. Komnir med meira en nog af Svijum, Israelum og Bretum i trylltu transpartyi a tessari fool(hidden jokur) moon party eyju. Allt tarna snyst um full moon partyid og tegar tad er ekki fullt tungl ta er upphitunarparty fyrir halfa tungls partyid sem er svo haldid hatidlega. Og svo er audvitad hitad upp fyrir fullt tungl tar til ad tunglid verdur fullt en ta tryllist lidurinn alveg. Eg hef reyndar aldrei verid a fullu tungli en Siggi San var tar um daginn. Semsagt skitapleis og ekkert annad ad gera en ad koma ser hedan.

Svo er planid ad koma ser haegt og sigandi naer litla iskalda klakanum okkar i nordri sem bidur alltaf jafn ferskur. Verdum liklegast ekkert of lengi i Indlandi tar sem ad vid viljum reyna ad fokusera meira a Pakistan og Iran tad sem eftir er af ferdinni. Vid erum ad setja saman solid plan, bunir ad setjast nidur med kort og Lonely, skoda myndir af fjallaherudum Pakistan, Kamel dyrum og moskum, hjartad slaer og all lifnar vid, vid erum virkilega spenntir.

Ahugaverdir timar framundan, maetti segja ad lokakaflinn i ferdalagi Tvistsins se hafinn.


Skrifað klukkan 07:26 |

***



sunnudagur, maí 07, 2006

Eg for upp i fjoll.

Eg for upp i fjollin i Yunnan, leitadi ad tigrisdyraveidimonnunum sem veida ekki tigrisdyr lengur. Eg endadi i partyi, tar reyndi eg ad tja mig og raeda heimsmalin vid gesti og gangandi, enginn skildi mig og eg skildi engan, en tad skipti litlu, allir voru i studi i Kina. Svo stokk eg aftan a motorhjol hja einum gestanna og hann keyrdi mer lengra upp i fjollin i leit ad Lachu folkinu(tigrisveidimenn). Vid finnum torpid fyrir solsetur. Tarna stod eg inni i einu husinu og horfi a eldinn sem logar a midju golfinu, loksins einn med tigrisdyrafolkinu........

Restina af sogunni mun eg segja seinna, tegar eg er kominn heim og get sagt almennilega fra tvi sem gerdist, tetta var eitt af aevintyrum ferdarinnar tad eitt er vist.

Seinustu daga hef eg verid uppi i fjollum, haegt og sigandi hef eg komist naer landamaerum Laos. Vegirnir eru erfidir, serstaklega Kina megin og tad tekur langan tima ad komast a milli stada. I morgun komst eg svo loksins yfir landamaerin og er nuna i borginni Luan Prabang i nordur Laos. Hefur verid fint ad ferdast einn i sma tima, gefur manni tima til ad hugsa, og nu hef eg hugsad nog. Svo hitti eg Sigga-San a morgun eda hinn i Vang Vieng tar sem vid munum liggja a dekkjum og fljota nidur Mekong eins og Belginn a belgnum gerdi fordum.

Eg vil oska pabba minum og mommu innilega til hamingju med afmaelin tvo, eitt i dag og annad a morgun.

komnar inn myndir af hong Kong og Thailandi, hafidi tad oll gott og gledilegt sumar!


Skrifað klukkan 04:25 |

***



þriðjudagur, apríl 25, 2006

Hostel

Fastur i Peking. Nuna er tad to ekki vegna tess ad eg hef kosid mer tad heldur vegna tess ad i Kina eru 1. Mai hatidarholdin stor og mikil og teir fagna degi verkamanna i heila 9 daga eda eitthvad alika. Nu er svo komid ad eg og Jonathan eigum annsi erfitt med ad verda okkur uti um lestarmida, allt er upp bokad naestu vikuna eda svo, 1,3 milljardur a flakkinu, tad veit aldrei a gott. Vid reynum ad redda okkur einhvernveginn odruvisi, tad eru ymsir moguleikar, spurning hversu fljotlegir teir eru, tad er haegt ad taka rutu i einn bae og svo adra i hinn baeinn osvfrv, svo er alltaf moguleiki a ad hukka ser far en afangastadur okkar er annsi langt fra Peking, i sudri, vid landamaeri Laos, vid viljum komast til Kunming. Tvi fyrr, tvi betra, vid turfum tima ef vid aetlum ad finna tessa blessudu tigrisveidimenn tarna i fjallaherudunum.

Annars er hotmailid herna alltaf i ruglinu, raudlidarnir eitthvad ad missa sig i tvi ad ritskoda allt herna, hversvegna hotmail strakar, hversvegna hotmail? Taer saensku eru farnar til Mongoliu og herna a hostelinu er allt frekar rolegt i kvold, sem er kosy. Jaeja tad er svosum ekki mikid ad segja hedan, nuna er bara malid ad koma ser sudur sem fyrst, og hitta Sigga-San i Laos.....


Skrifað klukkan 12:20 |

***



sunnudagur, apríl 16, 2006

Saenskir paskar i Shanghai

Loksins hittum vid saensku stelpurnar fjorar, taer Ingrid, Karen, Susanne og Johonnu. Tad var uppi a takinu a Chungking Mansions i Hong Kong sem ad vid uppgotvudum ad markmidi ferdarinnar hafdi verid nad, taer voru fundnar og vid gatum ekki sleppt takinu af teim. Tvi midur var Siggi a leid aftur til Taelands tetta kvold en hann skilur to hversu merkilegur tessi afangi er.

Her til Shanghai komum vid svo eg og Jonathan a fostudaginn langa med langri lestarferd fra Shanghai. Planid var ad halda saenska paska med stelpunum fjorum. Taer halda paskana venjulega hatidlega a laugardagskvoldinu fyrir paska tannig ad vid tokum tatt i hatidarholdunum med teim. Ad sjalfsogdu var farid i IKEA og tar voru keyptir stolar og annad nytsamt fyrir kvoldid. Graflax og saenskar kjotbollur var paskamaltidin tetta arid, og ein su besta sem eg hef fengid i lengri tima, fyrstu alvoru kjotbollurnar i 8 manudi.

Um kvoldid kveiktum vid a kertum og bordudum hrokkbraud med sild, ymiskonar saenskt nammi og sukkaladi kokur. Stelpurnar voru vel undirbunar og skreyttu herbergid med paskaungum og allskyns paskaskrauti. I lok kvoldsins heldum vid svo upp a tak med stolana okkar, kertin og paskakarofluna fulla af bjor. Tar spjolludum vid saman fram aftir nottu vid danska sjalfbodalida sem kenna ensku i nordur Kina. Svona voru paskarnir minir arid 2006.

En tad var svoldid sem vantadi her i Shanghai og tad var tridji Joninn, hann Jonny gamli ferdafelaginn. Hann hafdi akvedid ad koma a laugardeginum og halda paskana hatidlega med okkur. Her i Kina hefur hotmailid ekki virkad i meira en dag og her kemst ekki nokkur sala inn a postinn sinn, tannig ad svo virdist sem ad litli saeti Jonny rafi um gotur Shanghai aleinn tessa paskana, enginn leid fyrir okkur ad na i hvorn annan. Vid vitum ekki hvad er ad, enginn veit hvad er ad, getur verid ad Kina hafi lokad a hotmail vegna einhverra outskyranlegra astaedna? Tjahh hvur veit, allt getur vist gerst, tid vitid kyrhausinn og allt sem i honum er.

En allavega ef hann ramblar inn a tess vefsidu sem ad eg er alls ekki viss um ad hann geri ta gaeti verid snidugt fyrir mig ad skrifa sma skilabod til hans a ensku.

Dear Jonny, me and Jonathan are staying in a hostel that is called Shanghai City Central Youth Hostel. The address is no. 300 Wuning road, Putuo District, Shanghai wich is in China, of course. Hope you just found some other swedish girls to celebrate your eastern easter with, or Bulgarian girls, they are also funny, or just some boys, whatever, I just hope you met someone that is funny. I will try to get into my hotmail today so we can meet up, until then, enjoy Shanghai.......


Skrifað klukkan 01:32 |

***



þriðjudagur, apríl 11, 2006

Einn i Kina, hinn i Taelandi.

Tad var einn dag i Bangkok sem ad vid uppgotvudum tad ad Sigurros myndi spila i Hong Kong tann 7. april, tad var svo 20 minutum seinna sem vid hofdum keypt mida a tonleikana. A eyjunni Ko Chang hittum vid svo bretana Chris og Ryan sem akvadu ad koma med okkur til Hong Kong til ad sja tetta magnada band spila. Nokkrum dogum seinna fengum vid email fra honum Jonny okkar, hann og Steve hofdu akvedid ad koma til Hong Kong til ad sja Sigurros og hitta okkur, frabaer hopur, frabaerir tonleikar i frabaerri borg.

Ad sja Sigurros spila fyrir framan 3000 kinverja a svidi i Hong Kong snerti vid manni a odruvisi hatt heldur en tegar madur ser ta heima. Tarna uppi a svidinu saum vid litla Islandid okkar, hvad aetli kinverjarnir hafi hugsad? Tetta er tad sem folk gerir a tessari iseyju i nordri, isfolkid semur furdulega og tofrandi tonlist, og tarin, eg fann ad tarin letu vita af ser. Litla Amina var lika svakalega kruttleg tarna a svidinu, allt var svo fallegt, allt svo magnad.

Herna megin gerast hlutirnir hratt. Siggi er farin aftur til Taelands en eg er ennta i Hong Kong a leid til Kina a ny. Eg er med Jonny, Jonathan og Steve sem er ad fara heim til sin eftir nokkra daga eftir trju ar ad heiman. Jonarnir trir fara svo allir til Shanghai a fimmtudag, til ad halda paskana hatidlega med saensku stelpunum fjorum sem vid hittum uppi a taki her i Hong Kong. Svo styttist bara i Astraliuna og allt sem henni fylgir, mikill spenningur fyrir tvi og gott ad taka sma loka road trip um Kina adur en alvara lifsins tekur vid, gullnamur eda pizzastadir, tad verdur spennandi ad sja hvort madur finnur ser eitthvad ad gera.

Ast.


Skrifað klukkan 09:22 |

***



laugardagur, apríl 08, 2006

When Sigurros meets Hong Kong, practical fun meets the now.

Algjor togn, engin ord.


Skrifað klukkan 01:52 |

***



föstudagur, mars 31, 2006

Til hamingju Island!

Tessi dagur er gledilegur. Tessi dagur er virkilega gledilegur. Tann 31. mars, arid 1984 faeddist nefnilega madur sem er okkur kaer, hann er okkur eiginlega bara virkilega, virkilega kaer. Tessi vinur hefur kryddad lif okkar beggja svo mikid med furdulegum uppakomum i gegnum tidina ad stundum getur verid erfitt fyrir okkur ad koma ordum ad tvi.

Svo koma stundir tar sem vid munum eftir einu atviki og svo odru og vid segjum ferdafelogum okkar sogur af manninum med gullhjartad, manninum sem byr i klamkjallaranum, vid segjum teim fra Stoney Poney og nu er svo komid ad Thorinn okkar a addaendur allsstadar ad, enda ekki haegt annad en ad elska FrankTankinn.

Vid viljum oska ter Steini okkar innilega til hamingju med daginn, og i kvold forum vid oll saman, vinirnir fra einmanna strondinni a finan veitingastad og skalum fyrir ter, meistaranum okkar.

En tad eru fleiri sem eiga hamingjuoskir skilid. tad er audvitad laxmadurinn hann Arnor Eli sem vard eins ars i seinustu viku. Til hamingju minn kaeri fraendi. A morgun, tann 1. april verdur svo hann Trausti brodir 10 ara gamall, timinn lidur og minn litli brodir staekkar og troskast. Eg vona innilega ad afmaelisdagurinn tinn verdi ter gledirikur og ad ter gangi vel ad fella keilurnar i keiluhollinni a afmaelisdaginn.

Ad lokum oskar Siggi Telmu systur innilega til hamingju med ferminguna.


Skrifað klukkan 04:07 |

***



fimmtudagur, mars 30, 2006

Trumur og eldingar.

Fyrir tremur dogum heldum vid strakarnir i stuttan leidangur uta eydieyju sudur af Taelandi. Med okkur i for voru atta vinir fra Kanada, Englandi, Astraliu og Tyskalandi. Vid fengum fiskimann, fisherman, eins og enskumaelandi bretarnir segja svo skemmtilega, til ad taka okkur i burtu fra spilltum turistunum og senda okkur a eyju tar sem enginn vaeri nema ta snakar, kongulaer og fiskar sem bita i taernar a 23 ara bretum.

Vid komum a eyjuna rett fyrir solsetur, sofnudum eldividi og settum upp balkost. Sidan grilludum vid kartoflurnar okkar og kjuklinginn sem vid hofdum keypt i landi. Balkosturinn var vel uppsettur og fallegt var ad horfa a eldinn teygja anga sina i att ad himninum tar sem ad vid saum glitta i mikilfenglegar eldingarnar, dansandi a tignarlegan hatt. tarna satum vid oll saman fram eftir nottu og spjolludum, hlustudum a musik ur geislaspilurum okkar og sumir syntu i sjonum undir skinandi stjornunum.

Eins og venjulega enda godar naetur alltaf a godum svefni, og tessa ogleymanlegu nottu svafum vid oll a strondinni. Sjorinn teygdi sig naer og naer en nadi to aldrei nogu langt, loks kom timi a ad solin myndi risa, og tad gerdi hun eins og alla adra daga, tofrandi geislarnir voktu okkur upp og vid stukkum i sjoinn. Dagurinn leid og vid sloppudum af a strondinni okkar, alein a okkar eigin eydieyju sem vid kusum ad kalla Hasselhoff.


Skrifað klukkan 23:52 |

***



föstudagur, mars 24, 2006

Tangad liggur straumurinn, tetta er astralski draumurinn.

Tetta bref skrifadi eg upphaflega til fjolskyldu minnar, nuna vildi eg skella tvi a bloggid og leyfa folki ad vita hvad se framundan hja Tvistinum margromada.

Vid hofum verid ad hugsa tad i sma tima hvad se naesta skref, okkur langar ad klara hringinn sem vid hofum hugsad okkur ad fara en til tess ad tad takist vantar okkur meiri pening. Tessvegna hofum vid akvedid ad skella okkur til Astraliu og reyna ad finna okkur vinnu tar, I melbourne eda Perth, tar aetti ad vera mogulegt ad naela ser i einhvern pening. Tad verdur lika gott ad komast i vestraent land tar sem hlutirnir ganga svipad fyrir sig og heima, setjast ad a einum stad og ferdast ekki i einhvern tima, vid erum spenntir fyrir Astraliunni og forum liklegast tangad i Mai.

Nuna er eg takklatur fyrir tad ad vid skildum ekki hafa keypt farmida fyrir fram og skipulagt allt ferdalagid fra toppi til taar, vegna tess ad nu hofum vid frelsid til ad taka slikar akvardanir. Tetta er leidin til ad ferdast, lata hlutina radast, taka beygjur, halda svo afram.

Vid tekkjum nokkra astrala i Sydney og Melbourne og tau hafa sagt okkur ad tad aetti ad vera audvelt fyrir okkur ad finna vinnu tar, a veitingastad eda i byggingarvinnu, bara tad sem bydst og tad sem borgar best. Vid hofum lika hitt nokkra a ferdinni sem hafa annadhvort unnid i Astraliu eda ta ad teir eru a leid sinni tangad. Samkvaemt tvi sem vid hofum heyrt ta aetti ad vera mogulegt ad safna peningum tar. Hann Silvei fra Kanada sagdi okkur fra gullnamum i Perth tar sem vid gaetum safnad fulgum af peningum, og tangad fylgjum vid straumnum, i leit ad astralska draumnum.

Bid ad heilsa, kaer kvedja, Jon Bjarki.


Skrifað klukkan 01:08 |

***



þriðjudagur, mars 14, 2006

Laos drepid i byrjun

Eftir ad hafa verid nuna i heila 6 daga i Laos ad ta eru eg og Jona a leid til Bangkok Taeland. Tad voru mikil plon framundan tar sem vid aetludum okkur ad byggja fleka ur bambus og halda a honum nidur Mekong anna.

Tvi midur ad ta eru tau plon ur sogunni vegna ofyrirsjanlegra astaedna. En a adeins tridja degi her i Laos ad ta for eg ad finna fyrir verk i einni af minum 26 tonnum. I byrjun var tad ekkert svo slaemt en a fimmta degi ad ta for eg ad fa hita og slappleika og turfti eg tvi ad liggja fyrir.

Foreldrar okkar sidustu vikuna tau Alex og Teresa gafu mer syklalyf tar sem tau toldu ad tad vaeri sykingi i rotinni og tvi vaeri eg med tennan hita. Tad er alveg otrulegt hversu hraeddur madur verdur tegar madur er staddur i landi herna i Sud-Austur Asiu med einhvern sma hita, a timabili ta var eg farin ad halda ad eg vaeri med malariu eda Dengi veikina tvi eins og mer leid ad ta hefdi eg getad verid med tessar badar veikir.

Heilbrigdiskerfid her i Laos er sagt vera tad lelegasta i Sud-Austur Asiu og eins og Lonely Planet segir og allir her I Laos "ef tu verdur veikur, fardu beint til Bangkok og lattu lita a tig". Eg akvad nu samt ad gefa Laos sma sens og skellti mer a spitalann her i morgun til ad lata tjekka a mer og tonninni minni.

Tessi spitali var nu kannski ekki sa verst utlitandi en folkid sem vann tarna leit ut eins og tad vissi ekkert i sinn haus. Um leid og eg geng inn kemur ung hjukrunarkona upp ad mer og spyr mig hvad hun geti gert fyrir mig og eg segi henni ad eg turfi ensku maelandi tannlaekni til ad lyta a mig.

Eftir um 30 min. bid ad ta kemur onnur ung hjukka og bidur mig um ad koma med ser inn i herbergi, hun brosir ljuflega til min og bidur mig um ad setjast nidur, eg geri eins og mer er sagt. Tad fyrsta sem hun gerir er ad tjekka blodtrystinginn minn, pulsinn, tyngdina mina og hversu har eg er. Eg verd ad segja ad a tessum timapunkti ad ta byrjadi eg ad hlaegja og hugsadi med mer ad tetta a eftir ad verda skrautlegt.

Tegar hun hefur lokid ollum sinum skildum ad ta leidir hun mig ut ur byggingunni bakdyramegin og fer med mig ad tveimur hurdum sem eru i bakgardi spitalans "her er svo tannlaeknirinn segir hun og bendir a adra hurdina" eg geng inn og maeti tar konu einni sem er ad gera sig tilbuin fyrir mig hun bendir mer ad setjast nidur i tennan gamla tannlaeknarstol og byrjar svo ad skoda mig.

Eg bendi henni a tonnina sem er ad angra mig, en i stadin fyrir ad skoda hana ad ta byrjar hun ad dast ad vir sem er aftan a nedri framtonnunum minum sidan eg var med spangir og reynir hun svo ad taka hann ur og neidist eg til ad gripa um hendina a henni og stoppa hana. Ta loksins talar hun og tad a Laoisma, hun taladi enga ensku. A sama timabili ta kemur inn onnur kona og taladi hun ensku. Hun sest hja mer og byrjar ad skoda mig og spyr ut i tonnina og svoleidis og gerir sama og hin og byrjar ad dast ad tessum vir sem er tarna a nedri framtonnunum minum, tarna hugsadi eg med mer ad eg yrdi ad komast i burtu, taer hafa ekki hugmynd um hvad se ad mer.

Eftir ad seinni konan er buinn ad skoda mig ad ta spyr hun mig hvort hun eigi ekki bara ad taka tonnina ur og eg segi nei vid hana og ta litur hun a mig og segir en er ter ekki illt, ju segi eg og spyr hana hvort tad se einhver skemmd og hun segir nei tu ert med fullkomnar tennur. Ta spyr eg hana aftur "afhverju viltu ta taka ur mer tonnina" og hun segir mer ta ad tad geri tau ef folk kvartar yfir tannverki. Tvi akvad eg ad enda tetta og segi henni ad tetta se allt i lagi ad tetta se ekkert tad mikid mal og borga eg henni mina 5 $ og geng ut.

Eg akvad tvi ad hafa samband heim til Islands og sja hvad laeknir heima myndi segja og komst eg ad tvi ad eg gaeti verid med tannrotarbolgu og eg turfi ad komast til tannlaeknis sem kann til verka og tvi er litid annad haegt gera en ad flyja land og halda til Bangkok, mekka tannlaekna i Asiu, og lata gera vid tetta tar.

Tvi munu eg og Jon halda til Taelands a morgun og munum vid verda komnir tangad naesta dag og tar mun eg svo fara undir hnifinn og vona tad besta og svo munum vid bara lengja dvol okkar i Thailandi og bida med flekann i Laos tangad til seinna.

Allavega ad ta eru komnar nokkrar myndir inn fra kennslunni i Kabodia.

Kvedja Siggi





Skrifað klukkan 03:34 |

***



laugardagur, mars 11, 2006

Lifandi tankagangurinn.....

Ef vid paelum i sumum hlutum, ta attum vid okkur stundum a tvi hversu merkilegir tessir hlutir, stadreyndir eda hugmyndir eru. Tad tekur okkur oft tima a tvi ad atta okkur a tvi sem er serstaekast, mest virdi, vid hugsum ekki ut i tad fyrr en seint og sidan meir. I huga minum er eg ad leita aftur i timann, eg kafa djupt aftur ad byrjun tessarar ferdar.

Ta, hafdi eg hugsad odruvisi um vin minn hann Sigga, eg var alls ekki viss hvort ad vid gaetum ferdast saman i svo langan tima. Tad var bara eitthvad vid ta hugsun ad vera alltaf med sama vininum, alltaf med sama manninum i hundrudi daga, eg var alls ekki viss. En nu tegar eg hugsa aftur, tegar eg leita ad einhverju sem hefur gerst a ferd okkar, reyni ad finna eitthvad sem hefur gert hlutina flokna og leidinlega a milli okkar, tegar eg leita ta finn eg ekki neitt, ekki eitt einasta rifrildi, engin leidindi.

Reyndar finn eg eitt rifrildi, en tad var ekki langlift. Vid gengum bara sitthvorum megin vid gotuna og toludum ekki saman i nokkrar minutur, vid fottudum sidan badir hversu kjanalegir vid vaerum, eins og litlir krakkar i fylu. Vid haettum kjanaskapnum og toludum saman en sogdum ekki eitt einasta ord um fyluna, rifrildid, tad var of heimskulegt. Nuna veit eg ad eg get ferdast med Sigga, eins lengi og vid badir viljum, og tad viljum vid badir.

Matur.

Herna i sud austur asiu hofum vid bordad ogrynni af mat, allskonar mat. Hrisgrjon eru undirstadan i sveitum tannig ad tegar vid holdum til hja monnum eins og Hr. Chum ta bordum vid mestmegnis hrisgrjon med graenmetistaetlum uta. Vid hofum bordad frosk, poddur, Siggi at einn kakkalakka og vid aetlum ad reyna ad eta kongulaer. Vid aetludum ad borda krokodil i Siem Reap en hann var uppseldur. Svo hofum vid audvitad sokkid okkur i vestraenan mat tegar okkur gefst kostur a tvi, hamborgarar, pizzur, lasagna, tad bregst aldrei og vid kunnum svo sannarlega ad meta vestraena matinn okkar tegar vid faum hann.

Nuna sit eg a internetkaffi i bae sem kallast Pakse, baer sem er i sudur Laos. I kvold forum vid med naeturrutu til Vientiane, hofudborgar tessa lands. Med okkur er austurriskt par, en tau hafa verid eins og foreldrar okkar seinustu daga vegna tess ad vid hofum engan pening og hofum engan banka fundid, i Vientiane komumst vid aftur i pening. Eg er ad hlusta a geisladisk i nyja geislaspilaranum minum, ljufur tonarnir roa mig nidur og allt er her, allt er svo lifandi, tetta er svo sannarlega mitt lif.

Svo hef eg verid ad hugsa ohemju mikid um astina, hversu mikid mer langar ad elska.
Og einhvernveginn tokst mer ad verda astfanginn, ekki einu sinni, heldur tvisvar og a sama tima. Her sit eg og hugsa um tad hvernig i oskopunum eg geti verid astfanginn, af teim badum.

Cest la vie.


Skrifað klukkan 02:25 |

***



sunnudagur, mars 05, 2006

Heima er best.

Vid gerdum eins og leidbeiningarnar sogdu. Tokum motorhjol ad Psar Dang Kor markadnum og tokum svo rutu tadan til Ank Tasaom. Tadan forum vid med motorhjolabilstjorum i litla torpid okkar sem kallast Taso. Tar tok hann a moti okkur, sa litli og granni, madurinn med staurfotinn, monsieur Chum. Vid vissum ekki mikid um tennan stad eda hvad vid vaerum ad fara ad gera en okkur vard fljott ljost ad vid vorum ekki staddir a munadarleysingjahaeli.

Educational Teaching Organization, eda E.T.O. kallast samtokin sem herra Chum stofnadi fyrir trem arum. Chum heldur utan um enskukennslu i sveitinni fyrir fataek born sem hafa ekki efni a tvi ad borga skolagjold. Bakpokaferdlangar koma tar vid og kenna ensku i mislangan tima. Teir kenna Kambodiskum kennurum, bornum og munkum og allir eru gridarlega takklatir og anaegdir med adstod tessa folks sem kemur allsstadar ad ur heiminum.

Fyrsta kvoldid i tessu litla sveitatorpi satum vid fyrir utan fataeklegt timburhusid, vistarverur okkar, og raeddum vid Chum. Hann sagdi okkur aevisogu sina, i half tima taladi hann stanslaust an tess ad stoppa, hann sagdi okkur fra jardsprengunni sem sprengdi fotinn hans af og vid hlustudum.

Lif hans hefur verid erfitt, fadir hans og brodir voru drepnir af raudu Khmerunum. Tegar hann vard eldri var hann dreginn a vigvollinn gegn eigin vilja og latinn berjast vid Khmerana vid landamaeri Thailands, tar var hann i fimm ar og tar missti hann fotinn. Tegar hann kom til baka ta tekkti modir hans hann ekki, hun nadi tvi to ad lokum ad tetta vaeri tyndi sonurinn, kominn aftur heim eftir allan tennan tima, a lifi.

Hann eyddi dogunum a hrisgrjonaokrunum og laerdi ensku allar naetur. Tegar enskukunnattan var ordin nogu god helt hann til hofudborgarinnar, Phnom Penh og gerdist cyclo bilstjori (litil trihjol sem teysa um goturnar i Phnom Penh). Tar eyddi hann sex arum og safnadi pening, hann nadi ad safna 350 dollurum allan tann tima sem hann var i Phnom Penh. Eftir tad for hann aftur heim i torpid og stofnadi E.T.O. og byrjadi ad kenna. Herra Chum er hetjan i tessu torpi.

Vid eyddum 5 dogum i tessu torpi og kenndum ensku. Jon kenndi kennurunum, Siggi kenndi bornunum, vid vorum kalladir kennarar og okkur leid eins og alvoru monnum a ny, Irchum eins og i Mongoliu. Svo kom ad tvi, vid vorum sendir til munkanna, i klaustur skildum vid fara og kenna tessum blessudu buddistum eitt og annad. Teir voru ferskir, munkarnir, vildu laera og vid skemmtum okkur konunglega i teirra felagsskap. Svo vel ad vid akvadum ad eida seinustu nottinni i klaustri.

I klaustrinu, raeddum vid vid meistarann, skodudum okkur um, og bodudum okkur uppur storu keri med munkavinunum. Teir hlogu mikid og voru gladir ad hafa okkur tarna, vid vorum lika anaegdir og sattir med ad fa ad eida meiri tima med teim. Vid sungum flugufrelsarann fyrir ta og teir sungu Khmer lag fyrir okkur, tar sem teir badu tess ad vid yrdum hundrad ara. Fallegt kvold i litlu klaustri i sudur Kambodiu, snemma um morguninn heldum vid aftur til Phnom Penh.

I tridja skiptid erum vid komnir aftur til okkar heima herna i Phnom Penh, number 9 guesthouse. Tvi midur verdur tetta tad sidasta, tvi eins og segir einhversstadar, allt er tegar trennt er.


Skrifað klukkan 01:35 |

***



sunnudagur, febrúar 26, 2006

Stelpurnar fra Straliu.

Eftir ad hafa fluid byssuskotin i Phnom Penh ta heldum vid inn i midja Kambodiu i rolega turistabaeinn Siem Riep.Tar stod folk uti a gotu ad moka mold til ad gera vid vegi, a medan keisarinn hann Jon gaf teim vatn og avexti.

A number 9 hofdum vid hitt trjar stelpur fra Astraliu og eina fra Bretlandi. Plan okkar hafdi verid ad fara a munadarleysingjahaeli og kenna ensku en tar sem ad sumir voru ad missa sig i romans ta akvad Tvisturinn ad venda kvaedi sinu i kross og fylgja domunum til Siem Riep og skoda Ankor Wat. Tar skodudum vid okkur um, bordudum poddur og virtum fyrir okkur krokodilana i bakgardinum.

Andstaedurnar i Siem Riep eru rosalegar. Ut um allt eru fataek gotuborn sem betla ser pening fyrir mat af rikum turistunum. Tad er rosalegt ad sja slikt rett fyrir framan nefid a ser og madur gefur einum betlaranum dollara. En ta spyr madur sig, hvad med hinn? og hvad med tennan? Turfa teir ekki allir pening? Turfa teir ekki allir vatn? Eg a pening og eg a vatn en eg gef bara einum teirra einn dollara til ad frida sal mina og samvisku. Eg er of rikur, eg er of firrtur, svona erum vid. Og vid holdum afram.

Angkor Wat er eitt storfenglegasta hof fra teim timum er storveldi Khmerana var og het. Vid skodudum tad og onnur hof sem eru tar i kring, tad var magnad ad ganga tar um og virda fyrir ser tessar mikilfenglegu byggingar, svo magnad ad vid latum lysingarnar tar vid sitja, tid verdid bara ad sja med eigin augum.

Eftir 4 daga i Angkor heldu stelpurnar nidur ad strond og vid akvadum ad koma okkur aftur til Phnom Penh og finna munadarleysingjahaelid okkar, tangad sem vid erum ad fara i dag. Tveir a ny, Siggi og Jon, holdum nu afram a leid okkar, i leit okkar ad tvi sem mestu mali skiptir, astin.


Skrifað klukkan 03:56 |

***



laugardagur, febrúar 18, 2006

Er Phnom Penh heima?

Og tarna liggur hun makindalega medfram fljotinu, breidir ur ser i allar attir eins langt og hun vill, ostodvandi. Rydgadir barujarnskofarnir liggja medfram drullugum veginum sem leidir tig forvitinn inn i innsta kjarna tessarar villtu hofudborgar. Sumir ibuar Phnom Penh hafa ekki att sjo dagana saela, andlit eins er afmyndad eftir storan bruna, annar a engan pening og sefur i hengirumi vid fljotid, svo er tad strakurinn sem a engan ad og betlar peninga fra ferdamonnum. Aratuga stridsastand hefur gert tad ad verkum ad margir ibuar borgarinnar dansa engan samba i gegnum lifid.

En tad er nog ad gera hja teim ibuum Phnom Penh sem hafa vinnu, mennirnir eru ad byggja nyja vegi fyrir peninginn sem fruin i Okinawa gaf teim. Fyrir restina af aurunum voru keypt tusund motorhjol sem renna nu ljuflega um gotur borgarinnar, pakkfull af hrisgrjonum, allir eta hrisgrjon. Tad verdur liklegast seint sagt ad Phnom Penh se sjarmandi, eins skitug og taetingsleg og hun er, en teir sem haetta ser inn i hana, villta og tryllta, teir falla killiflatir. Phnom Penh er horan sem tu hatar ad elska.

Eftir sex manudi a ferdalagi erum vid komnir til Phnom Penh, vid sigldum upp Mekong fljotid og yfir landamaerin, vid vorum komnir til konungsrikisins Kambodiu. Fyrsta reynsla okkar af tessum nyja stad var sur og serkennileg. Fyrir utan nr. 9 guesthouse, gistiheimid tar sem vid gistum a stodu 5 rollur og atu upp ur ruslapokum a gotunni. Okkur vard strax ljost ad tessi borg var serkennileg. Andrumsloftid i Phnom Penh er afslappad, reglur virdast ekki eiga heima i tessari borg, ruslid safnast upp, afgangur af Happy Pizzu gerir rollurnar sattar.

Tad eru menn sem rafa um heiminn allan. Einn teirra er a number 9 guesthouse. Hann segir sogur, tylur ut ur ser tugi gullmola, svo marga ad tad er erfitt ad na teim ollum. Reyndar naer madur teim faestum tar sem hann talar virkilega oskyrt vegna adeins of mikillar grasneyslu. Menn eins og hann sem hafa ferdast allt sitt lif og eru ennta a vegum uti, 65 ara gamall. Sifelld leit, daemdur til ad leita ad eilifu.


Skrifað klukkan 22:22 |

***



sunnudagur, febrúar 05, 2006

Fridur i Saigon.

Her sit eg vid tolvu mina og hugsa um atburdi seinustu daga. Eg hef ekki getad fylgst jafn mikid med frettum og tid hin en tad sem eg les nu a netmidlum hraedir mig. I kjolfar skripamyndarinnar margfraegu sem birtist i blodum vida um evropu hefur folk almennt ad tvi er virdist misst tokin a skynseminni. Odrum megin brenna menn sendirad og hota ollu illu. En hinum megin, okkar megin, segja menn "Lifi málfrelsið – leyfum þeim að móðgast" eins og tad se tad eina sem skipti okkur vesturlandarbua mali, ad teikna myndir af Muhamed spamanni aftvi ad vid getum tad. Hvad med tad ad virda skodanir og vidhorf annars folks? Virda teirra reglur og sidi og sleppa tvi ad beita malfrelsinu ef tad gerir ekkert annad en ad saera og reida annad folk. Audvitad megum vid teikna mynd af Muhammed ef vid viljum, en viljum vid gera tad ef tad gerir ekkert nema saera milljonir manna?

Frank-Walter Steinmeier, utanríkisráðherra Þýskalands, hvatti í dag menn til þess að virða bæði tjáningarfrelsið og trúfrelsi. Eg segi "way to go Steinmeier" og hvet adra til ad segja hid sama.

En her i Saigon rikir fridur, tad er gott. Kv. Jon Bjarki.

P.s. nyjar myndir fra Vietnam


Skrifað klukkan 04:21 |

***



laugardagur, febrúar 04, 2006

Sogur sagdar fra Saigon.

Tad hefur gridarmargt drifid a daga okkar seinasta manudinn, margar litlar sogur, sem skipta minna mali, kannski adrar sogur sem skipta okkur mali en ekki ykkur. Tid vitid svona hitt og tetta, tad er alltaf eitthvad I gangi herna hja okkur, en vid aetlum ad segja ykkur fra tvi i megin drattum hvad hefur gerst.

Vid gengum sex saman syngjandi yfir Kinversku og Vietnomsku landamaerin tann 13. januar sidastlidinn. Linan skilur londin tvo ad og eins og ekkert se ta gongum vid yfir til Vietnam, yfir osynilega linuna og vid attum okkur strax a tvi ad I Vietnam er andrumsloftid odruvisi, tegar tu stigur yfir linuna ta breytist allt, letrid, tungumalid, hitastigid, arkitekturinn, allt er odruvisi en I Kina. Landamaeri eru svol, vid diggum tau.

Bilstjorinn sem keyrir okkur til Hanoi tetta kvold reynir svo ad svindla a okkur og rukka okkur tvofalt. Bjaninn sem hann var, otolandi tegar folk tekur sig saman og reynir ad raena okkur saklausa ferdalanganna. Vid vorum to tad morg tarna i bilnum, tannig ad vid komumst ut ur bilnum og gengum i burtu a endanum, honum tokst ekki aetlunarverk sitt, gott a hann.
Vid eydum svo einhverjum fjorum dogum i Hanoi, planleggjum motorhjolaferd og hvad vid aetludum okkur ad gera i Vietnam.

Vid leigdum sex motorhjol og logdum af stad fra borginni Hoi An i i att ad Vietnamska midhalendinu. Planid var ad komast til borgarinnar Kom Tum sem er einhverjum 1500 metrum yfir sjavarmali og heimsaekja Bahnar folkid sem talar sitt eigid tungumal og hefur sina eigin sidi. Stelpurnar voru ekkert of oruggar a hjolunum tannig ad eftir ad taer hofdu dottid og meidst litillega akvadum vid ad reida taer tad sem eftir var.

I Vietnam eru voda fair bilar, ut um allt og allstadar eru hinsvegar motorhjol, af ollum staerdum og gerdum, litil hjol og stor hjol, kraftmikil hjol og hjol sem eru alls ekki kraftmikil. Teir fau bilar sem vid sjaum tegar vid keyrum eftir tjodvegi eitt eru mestmegnis gamlir herflutningabilar sem nuna eru notadir til ad flytja timbur eda dosamat.

Medfram veginum eru stor skilti a Vietnomsku, vid skiljum ekkert nema stora stafina sem koma i endann ”AIDS”. Tad er skritid ad vera i odru landi og skilja ekkert i tungumalinu, ut um allt eru textar sem hafa nakvaemlega enga tydingu fyrir tig, ur hatalarakerfum sumra bilanna omar rodd a Vietnomsku, hvad aetli teir seu ad reyna ad segja? vid hofum ekki hugmynd, vid keyrum bara afram.

Vietnam, allar amerisku kvikmyndirnar sem vid hofum sed, allar hugmyndirnar sem vid hofdum adur en vid komum, sumt var eins og vid hofdum buist vid, annad ekki. This is the end med The Doors omadi i hofdinu a Sigga, Tad var stundum eins og madur vaeri staddur i einni af tessum kvikmyndum, Apocalypse Now eda Full Metal Jacket, vegirnir voru eins, hrisgrona akrarnir voru eins, folkid var med hrisgrjonahattana a hofdinu og gamlir graenir herjeppar keyrdu a moti okkur.

These boots are made for walking med Nancy Sinatra omadi i hofdinu a Joni, hvernig aetli Vietnam hafi verid fyrir 35 arum? Allt odruvisi en nuna, tad eitt var vist. Sem betur fer voru engar flugvelar sem flugu yfir okkur og slepptu napalm sprengjum, engir hermenn ad brenna strakofa, sem betur fer var ekki allt nakvaemlega eins og i myndunum. I Vietnam rikir fridur.

Hann het Jom, sidhaerdi hippinn sem baud okkur inn a sveitabaeinn sinn, inn a heimili sitt. Hann baud okkur i mat, heilan kjukling og fullt af bjor, svo var haldid party, kareoke party. Vid sungum, ”Daddy cool” fyrir tennan Vietnamska toffara sem hafdi bodid okkur inn a heimili sitt og haldid party fyrir okkur. Vid svafum a sveitabaenum hans tessa adra nott okkar a hjolunum, Jom inni i flugnanetinu sinu en vid berir a ofan, bjodandi moskito flugunum i hladbord. Tegar bitin komu i ljos seinna meir ta voru tau i hundrada tali, jafnvel tusunda.

Vid keyrdum upp i fjollin, eftir litlum vegum sem sveigdust eftir hlidunum, haegt og sigandi faerdumst vid ofar og ofar. Allt um kring voru stor tre, hvar sem vid litum voru tre. Fyrir nedan okkur saum vid sveitirnar, litlu husin ut um allt, vid saum fagurgraena akrana tarna i 30 stiga hitanum i Januar. Tad er gott ad vera i Vietnam i Januar. A endanum eftir langa keyrslu komum vid i fjallabaeinn Kom Tum, loksins.

Vid forum i litid Bahnar torp i utjardri baejarins og heilsum uppa a folkid. Tarna bua tau i litlum gomlum trekofum, kyrnar a vappi fyrir utan og svinin bada sig i solinni. Vid setjumst med nokkrum monnum sem spila a gitar og drekka vin, vid segjum teim ad vid seum "ban" sem tydir vinur a Vietnomsku. Adur en langt um lidur eru teir farnir ad spila ”Hey Jude” og vid syngjum med, tad er gaman ad syngja med folki i Vietnam.

Eftir motorhjolin skellum vid okkur til borgarinnar Na Trang sem er fyrir sunnan Hoi An og tar nutum vid solarinnar a strondinni. Tar vorum vid i viku, eftir meira en fimm manudi an tess ad sja sjoinn var virkilega gaman ad stokkva ut i hann og svamla um eins og silungur. Vid islendingarnir brunnum audvitad og vorum bleikir i nokkra daga a eftir, liggjandi i ruminu med blautt handklaedi a bakinu.

Vestraenir veitingastadir og skemmtilstadir ut um allt, gridarlega mikid af ferdamonnum allsstadar, i Na Trang er gott ad vera ef madur vill lifa luxuslifi. Vid kiktum svo venjulega bara a Red Sun fyrri parts kvold, spiludum pool og raeddum um bokmenntir vid fjora tyska farandverkamenn. Eftir skemmtilegar umraedur vid tessa ahugaverdu menn var svo haldid a sailors klubbinn og tar var oftar en ekki stiginn lettur dansinn a tessum strandbar, talad vid ferdalanga sem koma allsstadar ad osv.frv.

Nuna erum vid komnir til gomlu Saigon, Ho Chi Minh borg, eins og hun er vist kollud nuna. Vid turfum virkilega mikid ad redda okkur moskito equipmenti fyrir Kambodiu og Mekong leidangur og svo kannski aukaskammti af malariu lyfjum. Eftir nokkra daga I stussi herna ta holdum vid svo sunnar til Kambodiu og skellum okkur yfir ny landamaeri, forum yfir nyja linu med ollu tvi sem fylgir.

This is the End.

Tad er ekki allt songur og gledi. Vinur okkar I borginni Quang Ngai hann Do, tok okkur med ser a soguslodir seinasta daginn sem vid vorum a motorhjolunum. Hann for med okkur I litla torpid My Lai “tar sem bandariskir hermenn foru um i einhverju gedsykiskasti og drapu og eydilogdu allt” eins og okkar sogufrodi Steintor ordadi tad svo rettilega. Tann 16. mars arid 1968 redust bandariskir hermenn inn i tetta litla torp, brenndu heimili folksins og drapu karla, konur og born. Eftir ad teir hofdu gengid berserskgang, lagu 504 manneskjur i valnum, sem voru a aldrinum eins til 82 ara.

Tad ma med sanni segja ad slikir stadir fa verulega a mann, tad er erfitt ad horfa a myndir af litlum bornum sem hafa verid skotin og vita til tess ad tetta gerdist all nakvaemlega tar sem madur stendur. Ad svo hrodalegir atburdir skyldu eiga ser stad, tarna i tessum fridsama bae.

I tann stutta tima sem tu gengur um rustir tessa gamla torps og hugsar um tad orettlaeti sem folkid turfti ad maeta, ta langar tig til ad gera eitthvad, koma i veg fyrir ad slikir atburdir endurtaki sig, tu hugsar, hvad get eg gert?

Vid komumst svo ad teirri nidurstodu ad svona seu vist strid, og vid daesum.


Skrifað klukkan 02:17 |

***



miðvikudagur, janúar 11, 2006


Valdir kaflar ur gridarstorri ferd um gridarstort Kina.

1. Skringileg saga um skringilega straka a skringilegu, skringilegu ferdalagi.

call now!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Call us now as soon as possible, Andrew and Frasier have an offer for you!!! number is 13439129946, call sooner than later, this is urgent!!!!!

.......Og tannig hefst tessi skringilega, skringilega saga um skringilega strakana og skringilega folkid sem teir hittu i skringilegri for teirra i gegnum Kinalandid stora. Tad var ekki aftur snuid, Eftir ad Siggi las skilabodin a skjanum ta gat hann ekki setid a sinum mjuka bossa minutunni lengur, tad var eitthvad merkilegt a seidi. Hann hvisladi ofur hljott a ensku, ord hans smugu inn um eyru Jonnys, ad tad vaeri astaeda til tess ad hringja a stundinni i tetta skritna numer, tad var eitthvad stormerkilegt ad gerjast i kollinum a honum eftir tessi skringilegu, skringilegu skilabod. Hvad atti skritni strakurinn Jon vid med tvi ad senda slik skilabod, hvad var framundan? Andrew og Frasier, hvad gatu teir bodid honum? Aetludu teir ad fara aftur til Mongoliu og vildu fa skritna strakana ta Sigga og Jonny med, vildu teir kannski draga ta med ser til Ameriku, tad vaeri tad nu. Hann vard ad hringja til ad atta sig a tvi hveru skritid allt saman var, allt snerist i hringi i kollinum a skritna Sigga, round, round, round and round, vaaaa, og hann hljop ut....

En svo ad tid getid attad ykkur a adstaedunum, ta turfum vid ad ferdast adeins lengra aftur i timann, adeins um orfaar klukkustundir. Tad var nefnilega tennan sama dag, fyrr um daginn, ad litli skritni Jon sat hinn rolegasti a Lee Ming's restaurantinum margromada og bordadi ur dallinum sinum med pinnunum, vid skulum kalla ta tituprjona, stangirnar sem strakurinn notadi vid ad borda tarna i Pekingarborg. Honum fannst svo skritid ad vera i tessu landi, allt var ofugsnuid vid tad sem hann hafdi adur sed. Hann vard ad borda matinn sinn med prjonum tott ad hann kynni litid ad nota ta. Inni a Lee Ming hraektu mennirnir a golfid, ut um allt, tad hafdi hann ekki sed adur, og sidast en ekki syst ta voru klosettin stor-skritin, tau voru bara litlar skritnar holur i jordinni, folk vard bara ad mida og hitta, svo skritid, og hugur hans snerist i hringi, a medan hann snerist i hringi.

I hringi ganga tveir skritnir kallar, framhja veitingastadnum fara teir fullhladnir, med furdu mikid af doti i bakpokunum. Jon hugsadi med ser ad tessir menn vaeru med furdu mikid skegg, naestum eins mikid skegg og hann hafdi einu sinni safnad tegar hann var i Mongoliu. I huga sinum leitadi Jon ad einhverju tengdu Mongoliu, hann vissi ekki hversvegna en tad var einhver virkilega sterk tilfinning innra med honum sem a skringilegan hatt let hann stokkva upp og hlaupa ut af Lee Ming. Hversu furdulegt sem tad kannski hljomar, ta vissi Jon eflaust innst inni hverjir voru tarna a ferli, allt gerdist bara svo furdu hratt ad hann hafdi ekki radrum til tess ad stodva hringekjuna i huga sinum, hann stokk bara upp og hljop. Teir fodmudust tarna, strakarnir trir, sameinadir a ny, aftur i Peking, skringilega skeggjadir en ennta teir somu, Andrew og Frasier sneru aftur.

Svona hofst tetta. Eins og tid kannski attid ykkur a nuna ta sendu teir netbref hid snarasta a Sigga og Jonny. Teir vildu, hversu furdulega sem tad myndi hljoma, ta vildu teir fa Sigga og Jonny aftur til Peking, teir vildu allir hittast a ny. Tad er svoldid skritid fyrir mig ad segja ykkur tessa sogu tar sem eg er einungis utanadkomandi adili, eg tekki ekki strakana betur en tid. En eg get get sagt ykkur af fullri alvoru ad tarna tar sem eg fylgdist med teim, flugan a veggnum sem eg var, ad tennan skritna dag i Peking ta sa eg endurfundi sannra vina. Eg se tad tegar a medal ungra manna er mattur sem er sterkari en stal, eg veit tad tegar menn hafa tengst sonnum vinattubondum ad ta halda tau ut i hid oendanlega. A sekuntunni sem teir hittust var allt eins og adur, teir sogdu sogur, toludu um tad tegar teir ferdudust saman og tad hversu rosalegt tad vaeri ef Siggi og Jonny myndu hringja og jafnvel koma til Peking.

Og tegar eg heyrdi simann hringja og eg sa strakana trja i Peking hoppa af kaeti, ta vissi eg hvad var a seidi, Siggi og Jonny hringdu, toku leigubil ut ur borginni tar sem rutan beid eftir teim, aftur til Peking. Alla nottina keyrdi rutan og teir toludu saman um hversu furdulegir timar tetta vaeru, hversu furdulegt lif teirra vaeri tessa stundina, spennandi timar. Ad geta hlaupid i naestu rutu og komid ser til Peking, ad geta tekid slikar akvardanir a nuinu, skemmtilegar akvardanir. Tetta var skritid simtal og samtalid var ekki langt. Batteriid i simanum var ad verda buid, tad eina sem teir hofdu heyrt var, "you have to come back to Beijing, Andrew and Frasier will pay the train or the bus". Skritnir timar i skringilegu og storu Kinalandinu en teir elskudu tad.

Nottin leid og tad sem hafdi virst vera svo rosalega skritid deginum adur var hreint ekkert skritid lengur. Siggi og Jonny komu loks til Peking, borgin var eins og hun hafdi adur verid, gamla hutongid a sinum stad og Daoda ennta ad skrubba golfid a Ali Baba restaurantinum, gamla Peking er natturulega alveg kostuleg. Og svo koma teir inn a Far East, inna herbergid hans Jons og vekja hann upp med latum. Fagnadarlaeti, juhuuu!! teir hoppa tarna i tima og otima, tar til teir hlaupa yfir til Andrews og Frasiers og vekja ta og hoppa um allt med teim. Og tad voru meiri fagnadarlaeti, eg gaeti svarid tad ad hropin og kollin heyrdust alla leid til Xian i sud-vestri og til Shanghai i sud-austri.

Tar sem adeins nokkrir dagar voru til jola ta var tad ekki verra ad halda litil jol i sameiningu. I jolasveinabuningum, heldu teir felagar a torg hins himneska fridar, og nutu godvidrisins med ahugasomum kinverjunum sem voppudu i kringum ta og toku myndir. Seinasti dagur Andrew og Frasier a ferdalagi teirra og teir hittust allir fimm a ny, eins og um var talad adur fyrr, to oft meira i grini frekar en alvoru. Dagurinn leid med grini og glensi, margar myndirnar voru teknar af tessum fyrstu jolasveinum a Tianmen torgi. Tid vitid liklega hvernig slikur dagur hefur verid, mikid aksjon, langt fram eftir nottu, i raudu treyjunum, sungnir songvar og samid um ad hittast a ny a sudurskautslandinu, arid 2064.

Andrew og Frasier foru svo daginn eftir, i flugvel til Seattle, i huga teirra allra eru minningarnar um tennan dag liklegast ekkert svo skritnar, allt var svo edlilegt, alveg eins og tegar teir eltu kyrnar saman i Mongoliu. En eg verd ad segja ykkur tad i trunadi ad fyrir mig, tar sem eg sat og kloradi mer i vaengnum, ta hringsnerist allt i kollinum a mer. Tetta var Frikki fluga sem ritadi, eg er farin a flug, i leit ad fleiri aevintyrum.

2. Fillinn Floki.

Eg vil takka Steve fyrir ad hafa sott pizzu fyrir mig svo ad eg gaeti ritad tennan merkilega kafla. Hann er elskulegur strakur sem vill allt fyrir adra gera, Steve er ometanlegur, alveg ometanlegur. Tad er alltaf haegt ad reida sig a hann, hann hjalpar teim sem eru hjalpar turfi, tad er gott ad vita til tess ad strakarnir seu a ferdalagi med svo almennilegum manni. Eg hef tvi midur ekkert meira ad segja, allavega Steve, takk.

3. Tad sem hefdi att ad vera 1. kafli en er tvi midur 3. kafli.

Eg verd ad vidurkenna tad ad mer finnst eins og hann Frikki hafi byrjad a ofugum enda herna a undan. Mer finnst lika eins og ad fillinn hann Floki hefdi getad sleppt seinustu faerslu, en tar sem ad eg er ekki ritstjori tessa midils ta aetla eg einungis ad halda mig vid tad ad segja ykkur mina hlid a sogunni. Eg var ekki til stadar tegar strakarnir hittust en hinsvegar ta fylgdist eg med ollu sem gerdist tar a undan og tar er a ferdinni ofur merkileg saga, saga sem faer harin til ad risa, saga sem faer ykkur jafnvel til ad brosa, tetta er sagan min um strakana tegar teir voru ekki saman, tegar teir voru tvistradir um asiuna tvera og endilanga. Eg heiti Hjalti og eg er homosexual hamstur.

Eftir ad hann Jon kom til Peking ta sa hann murinn, hann var mjog gladur ad sja hann loksins, eftir alla sina leit ad honum a trihjolinu, eftir allt sem hann hafdi lagt a sig til tess ad finna murinn ta for hann i rutu og gekk a murnum. Honum leid vel i Peking, hitti tar folk sem var hressandi og skemmtilegt, hann gat hugsad ser ad vera tar um sinn. Til tess ad stoppa a stad i lengri tima er gafulegt ad vinna ser inn pening a sama tima. Eg skildi hann Jon oskop vel a tessum timapunkti, jolin ad nalgast, Peking er skemmtileg borg og hann hafdi tad gott a hotelinu. Hann akvad ad leita ser ad vinnu vid ad kenna ensku, sendi ut umsoknir hingad og tangad og athugadi moguleika sina. A sama tima og hann var ad athuga med vinnu vid ad kenna litlum bornum ensku ta hitti hann stulku. Piltur og stulka i Peking, tannig ad Jon eyddi dogunum i skemmtilegu aevintyri med stulkunni godu.

A sama tima eru felagar okkar ennta a trihjolunum, teir Steve, JaJa, Jonny og Siggi eru a fullu spani nidur Shanxi herad ennta a leid sinni til Vietnam. Hjolin foru ekkert of hratt, tvi til stadfestingar get eg bent lesendum a ad eg turfti sjaldan ad hlaupa til ad halda i vid strakana, eg bara svona rett tolti tetta a medan eg virti fyrir mer utsynid. Shanxi herad er liklegast eitt tad fallegasta sem ferdalangar i Kina geta upplifad, tarna eru oteljandi kolanamur og ofur drullugir og sotsvartir kolabaejir. Draumur ferdalangsins hefdi eg haldid. Strakarnir voru hressir til ad byrja med, svo gaman hja teim a trihjolunum. Ad kynnast nyju landi, lata landid renna ljuflega i gegnum allar taugar likamans, tetta var draumur teirra ad raetast hvern einasta dag. En svo kom ad tvi, teir reiddust, hjolin biludu enn a ny, teir virtust hafa fengid nog. Steve henti risastoru grjoti i hjolid sitt og Siggi sprengdi sitt i loft upp, trihjolin voru ur sogunni, trihjolin voru daud, teir drapu tau.

Eftir dauda trihjolanna, gengur Steve i att ad heilogu fjalli, Siggi og Jonny fara til Zhengzhou og JaJa for aftur til Peking. Tetta er eitthvad sem mer fannst naudsynlegt ad kaemi fram fyrr en seinna, personulega hefdi eg latid tetta koma a undan skringilegu sogunni hans Frikka tar sem ad tetta er upphafid, edlilegt upphaf ad godri sogu. En eg er bara hamstur, hvad veit eg svosem? Svona var tetta allavega fra minum baejardyrum sed, adur en simtalid goda atti ser stad. Jon i aevintyrinu i Peking, Siggi og Jonny i Zhengzhou, Andrew og Frasier koma, Joni langar loks ad halda ferdalaginu afram og fara fra Peking, teir hittast allir a ny og halda svo for sinni afram nidur hid mikla Kinaveldi.

4. Merry Christamas from the thirteen Santas of The Santa Project!!

Hae eg heiti Steve og eg er graen skjaldbaka, mer var gefid tad verkefni ad skrifa naesta kafla. Eg er ekkert of godur i islensku tannig ad eg vona ad tid fyrirgefid mer tad ad skrifi a ensku. Eftir ad strakarnir hittust ta foru teir aftur til Zhengzhou tar sem 13 jolasveinar aetludu ad framkvaema "Project santa". Tessi kafli mun fjalla um tad verkefni, eg vona ad tid njotid, kaeru lesendur.

The first rule of Santa Project is you don't talk about The Santa Project. The second rule of Santa Project is YOU DON'T TALK ABOUT SANTA PROJECT. The third rule of Santa project is if you're in Santa Project you have to be a Santa.

It was Jon's first Christmas away from Iceland and he really felt like he needed to do something big for the season. Especialy since after he left us on the tricycles he'd ended up back in Beijing and the hostle was becoming his own personal Hotel California. He bought thirteen Santa suits for the thirteen Icelandic Santas of yor and we all agreed to met up in ZhengZhou. Jon recruited some more Santas in Beijing, so the crew was13 strong.I arrived in ZhengZhou on the 22nd but, I located them late on the 23rd. Before I got there they bought loads of candy and small gifts. We celebrated the Christmas reunionin of everyone dancing in the hotel that night and planned where we were headed the next day: to the nearby village DengFeng.

On Christmas Eve we danced down the street handing out preasents and candy on our way to the bus station. We passed a stage that was having some sort of promotional show and one of the organizers grabbed us and asked if we would throw some gifts for them. To a hard techno beat we got jiggy with it on the stage and threw out little key chains with the stores name. We wished them a merry Christmas, 'Cheng Deng Quia La' and continued off to the bus station.

When we got to DengFeng we gave out what we had to any passing child. There were a few terrified kids that couldn't compute the mad seen in frontof them: 13 people with big white beards and red suits running over to them with maniacal smiles. There were also some really appreciative kids that just stared at their new ball or stuffed dog. We found the town park and the seen slowly degenerated into bedlem. Everyone realized what was going on and we started to get mobbed. After some group pictures we split up to try and give stuff without getting trampled by grabby kids and their even more grabby parents.

Once everything was given away we still had a huge crowd and so we started singing christmas songs, but even our group didn't know all the words. I started teaching the kids in the circle head and shoulders knees and toes. It's the easiestEnglish song there is. It was like I was leading excersize time at school again. The hoeky-poeky really took off and then the Chinese Santas lead the kids in some Chinese versions of the songs we were singing. After, we climbed the park hill to a pagoda that over looked the town for a few group pictures and to escape our fans.

On our way back to the bus station the guys gave even their costumes away.
We returned to the city we had our Christmas dinner in Pizza Hut. Which is quite a fancy affair, like when in Demolition Man Stalone gets invited for dinner and dancing atTaco Bell. We stayed in the hotel for the evening with our Christmas tree. We had two people from Iceland, two English, TwoDutch, One German, four Chinese, one Israeli and one Canadian. On Christmas day we cuddled and watched dvds for most of the day.

Eg var einn af jolasveinunum trettan, tetta voru frabaer jol, odruvisi en venjulega en eins og gefur ad skilja virkilega eftirminnileg, eg takka teim sem lasu, vona ad tid hafid notid tess, eg var Steven og er tad enn, bid ad heilsa.

5. Kottur uti i myri, uti er aevintyri.

Eftir jolin foru Steve, Jon og Jordan, allir fyrrverandi jolasveinar i Kina, teir foru allir upp a heilagt fjall og hittu Tai chi munka. Siggi, Jonny, JaJa og Rrrrtttt foru i Shaolin klaustur og sau hinn mikla matt hins Kinverska storveldis. I tai chi klaustrinu satu munkarnir og atu grjon a medan teir horfdu a sapuoperur, tad var verulega kalt og teir foru snemma ad sofa. Allt kvoldid voru teir hraeddir og gatu ekki sofnad vegna tess ad teir trudu tvi ad a kojunni fyrir ofan ta vaeru tugir svangra rottna sem aetludu ad naga sig i gegnum saengur teirra. Af skrudningunum ad daema ta er eg ekkert svo hissa a tvi ad teir hafi verid hraeddir, en mer var storskemmt alla nottina. Ad hlusta a ta tala saman, teir voru skelfingu lostnir. Hallo, eg er kotturinn Kari og eg er illur stridnispuki.

Tegar eg fekk leid a tvi ad halda havadanum og skrudningunum gangandi stokk eg a hestbak og reid yfir ad Shaolin klaustrinu tar sem hinir kumpanarnir voru. Eg fann baeli teirra tarna einhversstadar i fjallinu tilbuinn ad beita hrekkjum og brellum til ad hraeda ta felaga. Tad sem eg kom auga a tarna i herberginu var ofogur sjon. Tarna lagu teir kudladir saman, kurandi i einu rumi, med DVD spilarann sinn og fyrstu seriu 24 i gangi. I stad tess ad hraeda ta a svipadann hatt og eg gerdi vid hina strakana ta lagdi eg mig i gluggakistuna og horfdi a fyrstu taettina med teim. Seinna um nottina vaknadi eg vid mikinn havada, tarna hoppudu teir um a naerbuxunum i heilogu Shaolin herberginu og kolludu hastofum "Jack Bauer rules!!".

Eftir klaustrin, fjollin og allt tad ta hittust 7 jolasveinar aftur i borginni Wuhan. Tar eyddu teir aramotunum saman, sprengdu upp flugelda ad islenskum sid og nutu tess ad vera skemmtilegri og mjog evropskt utlytandi storborg i Kina. Eg fylgdi teim svo tangad sem teir eru nuna felagarnir fjorir. Steven, Siggi, Jonny og Jon i litlu 300 tusund manna torpi, her eru falleg fjoll allt i kring, her hafa teir hjolad og klifrad a fjall, Yangshuo er taegilegur stadur i sudur Kina. Mer skilst ad teir seu a leid til Nam eftir tvo daga, ta mun eg yfirgefa ta, tetta hefur verid skemmtilegur og laerdomsrikur timi, tad var gaman ad vera med teim og fylgjast med ferdum teirra. Eg er farin ut i myri.

6. Fullt af myndum komnar a albumid!! Heimasidan hans Stevens www.teeuwsen.com. Myndir fra jolsaveina-verkefninu eru


Skrifað klukkan 04:09 |

***



mánudagur, desember 26, 2005

-Shung Deng Qai La-
-Merry Christmas-
-Gledileg Jol-

Nu tegar jolin hafa breytt ut fadm sinn um vida verold ta erum vid staddir her i borginni Zhengzhou, saman a ny. Jolin voru god, vid skreyttum jolatred okkar, gafum bornum gjafir og vorum jolasveinar a adfangadag jola. Vid nutum jolanna med 11 vinum okkar sem koma allstadar ad ur heiminum. A adfangadagskvold bordudum vid Pizzur a Pizza Hut, enginn hamborgarhryggur eda rjupur um tessi jol, en tad er i lagi, pizzurnar voru ansi godar. Jolin eru alltaf jolin, sama hvar tu ert, tad eina sem dugar ad eiga sma plass fyrir jolaandann goda og hleypa honum inn.

A medal okkar voru fjorar kinverskar stelpur sem hofdu aldrei haldid jol hatidleg og JaJa, Israelinn margromadi sem veit audvitad ekki neitt hvad jol eru. Sandra og Geert fra Hollandi, Steven gamli trihjolavinurinn fra Kanada, Jonny audvitad, Jordan fra Bretlandi og Karsten fra Tyskalandi. Vid sogdum hvort odru fra okkar sidum, hvernig vid eydum jolunum a mismunandi hatt, sungum jolalog og allir skemmtu ser konunglega, jafnvel to ad tetta vaeru teirra fyrstu og einu jol. Jolin eru alltaf jolin. En vid turfum to varla ad taka tad fram ad vid soknudum fjolskyldu okkar og vina, jolamaltidarinnar og alls tess. Vid erum langt i burtu og herna er allt svo frabrugdid tvi sem vid tekkjum, tannig ad jolin voru einfaldlega frabrugdin jolunum heima.

Kaeru vinir, vid oskum ykkur gledilegra jola og farsaeldar a komandi ari. Einfold og klassisk jolakvedja sem situr fost i hofdi okkar allra a tessum tima. Allir teir sem vid tekkjum, folkid sem okkur tykir vaent um sendir okkur jolakvedjur med tessum skilabodum ar eftir ar. Hversvegna notum vid somu kvedjuna aftur og aftur og aftur? Hversvegna ferskum vid hana ekki upp, poppum tetta eitthvad, gerum eitthvad spennandi? Aetli tad se ekki einfaldlega vegna tess hun segir allt sem segja tarf, hun hefur ad geyma falleg skilabod sem sitja fost i huga okkar um hver einustu jol.

Kaeru vinir, vid oskum tess innilega ad jolin hafi verid ykkur gledileg, og ad svo megi vera ta naestu ellefu daga sem eftir eru af jolahatidinni. Vid vonum einnig ad gud og gaefa muni fylgja ykkur a komandi ari. Tau vidfangsefni sem tid munud etja vid munu a stundum vera ykkur erfid en med hjalp fjolskyldu, godra vina og tru a ykkur sjalf ta erum vid visir um ad tid munud spjara ykkur. Tid erud vinir okkar og fjolskylda, tid erud okkur allt, njotidi hatidarinnar.

Kaer kvedja, Siggi og Jon Bjarki.


Skrifað klukkan 03:47 |

***



miðvikudagur, desember 21, 2005

Fugitives in China

Right now in these strange times there have been some momentous events unfolding on the Far East front. In the last three days there have been reports from the underground that our brothers from Iceland and England, Sigurdur and Jonny have been forced into hiding.

Facing opposition from the Peoples Republic of China, they have adopted covert methods of infiltrating the hotel. Due to harsh chinese bureaucracy, the two fugitives are not allowed to check into the hotel. With passports and visas in another town, their only possibilty to survive in these harsh winter months is to fool the hotel staff into believing they are just passing through.

The tactics they have used to avoid confrontation include sneaking into Jons hotel room without being noticed, buying season one box set of the 24 series to keep them awake and when this has failed our poor little fugitives have resorted to sleeping unseen in the coffee bar. The hotel staff, understanding the boys' position, have attempted to turn a blind eye on the proceedings, proving that people in need are more important than the rules of bureaucracy. They have another 24 hours before returning to the safe haven of Zhengzhou. We wish them good luck.

This is a confidential report, it must not fall into the wrong hands, you are now part of a circle of trust which may not under any circumstances be broken. The Siberian Tiger will contact you again through this channel, stay alert, stay alive.
The truth, always.


Skrifað klukkan 06:42 |

***



sunnudagur, desember 04, 2005

Einn a flakki.

Tetta hofst allt saman fyrir langa longu. Vid raeddum um tad ad i Kina myndum vid splittast, fara i sinn hvora attina. En svo komu hjolin til sogunar og vid hittum frabaera straka tannig ad tad var alls ekki vist ad vid myndum splittast, skipta okkur i tvennt herna i Kina. En tid vitid kannski hvernig tetta er, eg vildi ennta lata reyna a tad ad ferdast einn, upplifa eitthvad annad, gera tad a minn hatt, "do it my way", ef tid skiljid hvad eg meina, eg held tid skiljid mig.

I Datong akvad eg ad ferdast i vestur att, i att a Innri-Mongoliu, reyna ad sja Murinn og ferdast svo sudur, fara tetta einn. Tad var virkilega skritid ad skilja vid strakana, halda i andstaeda att, aleinn i Kina. Eg fadmadi ta alla, Hvaddi Siggann minn og helt af stad. Ferdafelagid Tvisturinn breyttist i tvo asa, i midri Datong borg, annar teirra helt afram med ferdafelaginu "fun boy four" sem het adur "fun boy five" en hinn var bara litill skritinn as i Kina. Breytingar, tad er naudsynlegt ad breyta til. Eg keyri ut ur mengunarskyinu, kolareyknum og drullunni i Datong, eg se glitta i solina i gegnum drullug skyin a medan eg keyri med Modest Mouse a fullu i ipodinum minum, tvilik tilfinning, hvar myndi eg gista tessa nott? Hvada folk myndi eg hitta a leid minni? Allt var eitt stort spurningarmerki. ?

A hjolinu minu, var bakpokinn minn, saeng, koddi, matarbox, bensin brusi, olia, verkfaeri og sitt litid af hinu og tessu. Ofan a honum Trygg, ofan a ollu draslinu var einnig lambskrokkur sem eg hafdi keypt i Datong um morguninn. Eg fekk lambaskrokkinn fyrir einhverjar 1500 kronur og hugsadi med mer ad tad gaeti verid afar rausnarlegt af mer ad gefa fjolskyldu hann a leid minni um sveitir Kina. Eg, Gali, Tryggur og Lambi allir saman, ferdumst eftir tjodvegum Kina, alveg snaelduvitlausir og tilbunir ad lenda i aevintryrum.

Til ad koma i veg fyrir misskilning ta er hjolid mitt Tryggur, Gali er litill gulur bangsa-fugl, besti vinur minn tarna a veginum, og Hr. Lambi er augljoslega skrokkurinn godi.

Vid ferdumst einhverja 30 km og komumst ta i litla borg, kannski milljon ibuar tar en hallo tetta er Kina, her i Kina vaeri Reykjavik adeins oggulitid torp, svo margt folk, svo stort land. Tad er ordid dimmt, og eg se ekki vegamerkingarnar, er ekki viss hvert eg a ad fara en elti attavitann minn og innsaeid, keyri ut ur tessari borg og aetla mer ad komast til annarrar borgar sem er kannski i 30 km fjarlaegd. Himinnin er heidur, stjornurnar skina og tad er ekki bil ad sja a veginum, eg fer eins hratt og eg kemst, nae kannski 40 km hrada, velin sudandi i eyrum minum og kuldinn gridarlegur.

Eg hugsa til Lamba, hann verdur ad komast i godra manna hendur, med mer a hjolinu mun hann adeins umbreytast i sotsvart kolalamb algjorlega ofaer um ad tjona tilgangi sinum sem er einfaldur og gofugur, ad vera etin. Eg stoppa tessvegna hja litlu husi vid veginn og heimsaeki eina fjolskyldu tar, tau bjoda mer inn, gefa mer heitt vatn ad drekka og kokubita. Eg bendi teim a ordid "gift" i ordabokinni minni og hleyp ut tek Lamba af hjolinu og faeri teim hann, tau vita ekki hvernig a ad bregdast vid en tiggja hann med tokkum og fara med hann inn. Tau benda mer svo a stad tar sem eg get sofid einhverjum 4 km nedar og eg held tangad. 40 kronur nottin, odyrasta gistingin hingad til, liklegast svipadur stadur og helvitid sem strakarnir voru i. Tarna svaf eg a vegahoteli i einu storu rumi, med tveim odrum trukkurum, gat ekki talad stakt ord i Kiversku en eg gaf teim mandarinur og syndi teim myndir af vinum minum fjorum, teir brostu, virtust vera bestu skinn, eg var rolegur.

Tannig lidu dagarnir, eg spyr til vegar og kinverjarnir benda i allar attir, eg tek vitlausar beygjur og held upp og svo aftur nidur, eg virtist ekki aetla ad finna murinn. Eg enda a drullugum malarvegum og fer i gegnum torp sem eru ad hruni komin, eg hitti baendur sem virdast ekki eiga neitt, tarna uti i kuldanum vinna teir en hanskarnir teirra eru gotottir og buxurnar slitnar. Eg a hjolinu minu i nyju hlyju vetrarfotunum minum, eg hlyt ad hafa litid ut eins og keisari i augum teirra. Jon, litli keisarinn. Eftir ad hafa komist upp langa brekku eftir tessum malarvegi, eftir ad hafa turft ad reida trihjolid upp ta komst eg a almennilegan veg og fann leidina ad naesta bae. A trihjoli i tessum baejum, um leid og tu stoppar, safnast 30-40 kinverjar i kringum tig og virda tig fyrir ser, reyna ad tala vid tig en brosa svo tegar teir atta sig a tvi ad tu skilur ekki neitt. Eg hlae med teim, leyfi teim ad skoda mig, og held svo afram eda finn mer stad til ad gista a, tannig lidu dagarnir.

Eg finn murinn a tridja degi, keyri i gegnum fjallasvaedi og kemst yfir til Innri Mongoliu, tad var gaman ad sja glitta i eldgamla parta mursins en teir voru adeins of langt i burtu til ad eg myndi ganga ad teim, eg keyri medfram murnum i dagoda stund en svo hverfur hann aftur a bak vid fjollin. A kortinu se eg ad tad aetti ad vera mogulegt ad sja murinn a leid minni sudur, eg vonast til tess ad teir hlutar mursins seu heillegri en tessi. A fimmta degi ferdalags mins keyri eg allan morgunin i gridarlegum kulda, eg sa parta mursins ta en teir voru eins og adur, adeins litil gomul brot, mestur hluti hans var horfinn. Eg rokraedi vid sjalfan mig allan daginn a hjolinu, mer leidist hjolid, fer allt of haegt yfir og eg se ekki neinn tilgang i tvi ad halda afram a tvi. Eg vildi halda afram vegna tess ad eg hafdi aetlad mer ad fara miklu lengra a tvi, en tar sem eg sa ekki tilganginn i tvi ad halda afram til tess eins ad halda afram ta stoppadi eg i einu torpinu og lagdi hjolinu. Eg stokk i naestu sjoppu, keypti mer nudlusnakk og hugsadi minn gang, nu var kominn timi a alvoru akvordun.

Med fullan maga og ta hugmynd i kollinum ad fara ut ur tessu torpi i rutu, tok eg upp ordabokina mina og benti a ordid "sell", umkringdur af 40 forvitnum kinverjum reyni eg ad halda uppbod. Ekkert gengur, enginn vill kaupa enda kannski ekki mikla peninga ad hafa i tessu drulluga idnadartorpi. I tvo tima reyni eg, eg laekka verdid nidur i 1000 yuan en allt kemur fyrir ekki, enginn vill kaupa. Tarna er einn litill og feitur kall sem bydur mer i sifellu 500 yuan fyrir hjolid, hann hlaer og gerir grin, mer leidist hann, mer likar ekki vel vid hann og hans hlatur.
Eg pakka saman dotinu minu, tek tad sem eg tarf og spyr einn mann til vegar, hvada rutu eg skuli taka ut ur torpinu. hann er hjalpsamur og godur, mer likar vel vid hann, hann a skilid eitthvad gott fra mer, eg tek lyklana af hjolinu ur vasa minum og retti honum, bendi a ordid "gift" i ordabokinn minni og gef honum Trygg minn. Hann brosir sinu skaerasta, gefur mer simanumer sitt, eg a godan vin einhversstadar i Innri Mongoliu. Eg hjalpa honum ad taka hjolid og hann keyrir a tvi i burtu, aftan a hjolinu er aletrad med kinverskum taknum "a leid til Islands", hann hverfur inn i mengunarskyid. Tvinaest tek eg dotid mitt og held ad hinum enda gotunnar, tek upp munnhorpuna mina og byrja ad spila. Eg se ad 50 manna hopurinn stendur ennta stjarfur hinum megin gotunnar, hvad var tessi madur eiginlega ad gera? Kemur inn i baeinn a hjoli gefur tad og spilar svo bara a munnhorpu. A innan vid minutu tyrpast allir ad mer a ny, gefa mer tumalinn upp og hlaeja. Mer leid mun betur med ad gefa tessum manni hjolid mitt heldur en ad selja hinum tad, mer leid virkilega vel. Eg stekk svo i naestu rutu, kved hopinn og held i naestu borg, Hohhot, hofudborg Innri Mongoliu.

Tadan hafdi eg aetlad mer ad fara til X'ian en eg tok svo ta akvordun ad halda aftur til Peking, segja hallo vid vini mina tar, skoda murinn og halda tvinaest i sudur att. Tad var svo gaman ad koma aftur til Peking, naerri tvi eins og ad koma heim. Her hef eg hitt Mariku, Soren og John en tau voru oll herna a hostelinu adur. Hef gengid um hutongid/hverfid sem eg by i, og heilsad upp a folkid, sagt teim soguna af hjolinu og hvar tad er, Peking er alltaf god. Eg held svo sudur fyrr en seinna, i meiri hita, betra loftslag, hitti vonandi strakana um jolin og vid holdum heilog fridar jol i sameiningu. Tad eru spennandi timar framundan, adventan er hafin, eg hef gefid eitt lamb og annad trihjol, mer lidur vel. Eg er ekki fra tvi ad andi jolanna svifi yfir votnum um verold alla, bradum koma blessud jolin, ja tau eru ad koma.

Ad lokum.
Eg nadi ekki markmidi minu, tad maetti segja ad tetta vaeri "mission failed". En hey hverjum er ekki sama? Tad eina sem skiptir mali tegar ollu er a botninn hvolft er ad eg gerdi tad "my way". Ja vitidi eg held tad barasta.....


Skrifað klukkan 03:02 |

***


JÖRFI
Einar
Haffi
Jón Brynjar
Raggi
Steinþór
Valli

FERÐASÍÐUR
Lonely planet
Bakpokinn
Kirkjan

MYNDIR
Pictures

OKKAR BLOGG
Jón Bjarki
Siggi

FORTÍÐIN
júní 2005
júlí 2005
ágúst 2005
september 2005
október 2005
nóvember 2005
desember 2005
janúar 2006
febrúar 2006
mars 2006
apríl 2006
maí 2006
júní 2006
júlí 2006
ágúst 2006