fimmtudagur, október 27, 2005

Tsingtao

Peking, Peking, Peking. Herna munum vid halda til naestu daga, med godu folki a godu hosteli, her er gott ad vera. Framundan er ovissa, vid vitum hvorugir hvad verdur okkar naesta skref i tessu feiknar stora landi. Timinn lidur og sa dagur mun koma er vid holdum hedan i burtu a vit fleiri aevintyra. Tangad til vil eg benda ykkur lesendum a ad tad eru komnar nokkrar myndir fra Mongoliu a myndasiduna okkar. Tetta var Jon Bjarki Magnusson sem skrifadi fra Peking i Kinaveldi.

Skrifað klukkan 06:40 |

***

sunnudagur, október 23, 2005

Mongolia, annar hluti......

Eftir 9 daga a ferdalagi an tess ad sturta sig var kominn timi a tad ad hreinsa likamann vel og vandlega. Eftir reidturinn, tjotum vid ut i iskallt vatnid, sapum okkur og svo beinustun leid aftur inn i heitt gerid. Um kvoldid svafu Andrew, Frasier, Siggi og Jonny en Jon Bjarki kikti yfir i naesta ger. Bald, heimilisfadirinn tar baud honum inn i mongolskan vodka,"nirmhil", en tad er hestamjolk sem hefur verid syjud og gerd odrykkjarhaef. Jon eins kurteis og hann nu er, situr tar med 4 mongolum og Ogi, skvettir vodkanum i loftid og svo a ennid (mongolska leidin ef madur vill ekkert drekka.) Vodkinn klarast og tad er totid af stad i vaninum hans Ogi i naesta torp. A leidinni til baka er komid vid i gerum og billinn fylltur af folki, tad er greinilegt ad framundan er party arsins.

Ogi setur ljos framan a bilinn, einhverskonar stereo graejur og blastar allt i botn. 20-30 mongolar stiga trylltan dans og einhversstadar tarna inn a milli er Bondghorinn okkar ad dansa vid ungar domur tjodlega dansa, hann reynir. Einhversstadar i nordur Mongoliu, vid litid vatn matti heyra glaum og gledi, folkid skemmti ser vel, allir reyndu ad stiga Jon Bjarka dansinn en fair komust med taernar tar sem Bondghor var med haelana, tvilikur meistari. tess ma geta ad enginn enskumaelandi vitni voru vidstodd tetta kvold tannig vid verdum ad leyfa honum ad njota vafans.

Tsaganuur, sidasta torpid adur en vid heldum a hestunum til hreindyrafolksins. Eitthvad for urskeidis tannig ad vid urdum ad dvelja tar einn auka dag. 1000 manna torp, vidarhus ut um allt, rafmagnslinur liggja i gegnum torpid, vandinn er sa ad ekkert rafmagn er a teim, eitthvad virkadi ekki og folk verdur bara ad saetta sig vid kerti og arin eld. Vid eyddum deginum i leik med bornum, kannski 30 born, kenndum teim frisby og teim totti sa leikur virkilega spennandi. Vid lekum risaedlur, eltum tau og og hraeddum, gafum teim tusundir karamella og sogdum teim sogur a islensku. Dagurinn leid.

"An famous american, british and icelandic band called beers and beards is going to have a concert tonight in Tsaganuur. At eight o clock in front of one house in the northern part, ther will be a fire, every one should come and enjoy." Tannig hljomadi auglysingin sem vid letum upp i kjorbudinni, vid heldum tonleika!! 30 ahorfendur, ad mestu krakkar fengu ad njota gridarlegra songhaefileika okkar, Jonny spiladi a potta, enda reyndur trommari tar a ferd. Vid sungum Boheimian Rhapsody, donsudum i kringum eldinn, ahorfendur virtust skemmta ser konunglega enda liklega fyrstu tonleikar sogunnar i torpinu. Kvoldid leid, Andrew og Jon gerdu joga aevingar i frostinu, dagur ris a ny.

Vid heldum af stad a hestum um 11 leytid. 14 hestar, 10 manns, matarbirgdir, gjafir og farangur, stor birgdarlest. Vid holdum yfir ana a pramma, serstaedasti partur ferdarinnar er svo sannarlega hafin. Pruchu, Mamu og O.G. baettust vid foruneytid tennan dag, teir attu hestana og sau um ta, virkilega ferskir gaurar, sannir menn tar a ferd. Vid tjoldum um kvoldid, Jon, Siggi og Frasier sofa uti undir berum himni, med Pruchu, Mamu og O.G. Plastmenn sofa i tjoldunum en hinir, teir sem tora ad takast a vid natturuna maeta henni med bros a vor, eitt skref i att ad tvi ad verda alvoru menn. Nottin leid, hun var kold, tad snjoadi en a endanum birti aftur og vid turkudum fotin okkar.

Ad koma ad litlu torpinu, 11 hvit tjold, indianatjold, sivalningar a vid og dreyf, mognud upplifun, hreindyr a vappi allt um kring, otrulegt, alveg hreint otrulegt skal eg segja ykkur. Bat bydur okkur inn i tjaldid sitt, litill skrytin kall med skegg, teir eru ekki margir med skegg a tessum slodum. I midju tjaldinu er ofn/arin, til ad elda og hita upp tjaldid. Baira, tulkurinn okkar tydir spurningar okkar og svor hans, vid raedum malin.

I trja daga vorum vid med tessu folki, gistum i tjoldunum teirra og fengum ad glugga inn i lif folks sem er a allan hatt frabrugdid okkar venjulega lifi. Jon veiktist fyrstu nottina og komst tvi ekki a veidar med strakunum, en teir foru med Bayandalay, Peruv dorg og veiddu kaninu og ikorna, vel gert! Daginn eftir tegar veidimennirnir komu til byggda var haldin heljarinnar veisla, ikornin og kaninan etin, heilinn, augun og allt heila klabbid etid. Enn eitt skrefid i att ad sannri karlmennsku var stigid, vid nalgumst takmarkid odfluga.

Munidi eftir klikkada hestinum? Midad vid kommentin her a undan ta hlytur svo ad vera. Herna kemur onnur saga, saga um hetjur, saga um gridar goda knapa. A leid heim, aftur til Tsaganuur, ferdin atti ad taka tvo daga en vid vildum helst komast heim fyrr. Vid akvadum ad reyna ad na prammanum adur en stjornandinn haettir storfum og fer heim. Vid ridum utur skoginum og framundan eru slettur svo langt sem augad eigir, vid hofum nakvaemlega half tima til ad komast ad prammanum. Baira sendir Bagi kaerastann sinn, reyndann knapa, af stad til ad stoppa prammann.

Vid eltum hann og eftir nokkrar minutur erum vid a gridar miklu stokki bunir ad stinga Bagi af og vid tjotum yfir slettur Mongoliu rett eins og Lukku Laki i leit ad Dalton braedrum, Siggi og Jon berja Franco og Stebba afram og teir auka hradann. Tvilikir knapar, tvilikir snillingar! Eftir 30 minutna stokk um sletturnar, komum vid ad prammanum, langt a undan ollum hinum, allt ad klukkutima. Vid sjaum ad stjornandinn, eini madurinn sem gaeti komid okkur yfir anna er a leid heim. Vid kollum, heyy!! heyy!!! hello! Arem! Arem! og hann snyr vid, vuhuuuuu!! Vid bjorgudum deginum. Seinna um kvoldid tegar vid hofdum komid okkur fyrir i kofanum okkar, fengum vid halsmen fra O.G. og Pruchu, vid vorum ordnir sannir menn.

20. dagur og vid faum loksins bil til ad keyra okkur til Moron. Billinn er hannadur fyrir 7 manns en bilstjorinn trod 14 manns i hann, menn satu a oliutunnu og hvadeina, vel trodid. Vid keyrum alla nottina, syngjum og skemmtum okkur konunglega med ferdafelogunum 14. Loksins komum vid til Moron, sofum i nokkra klukkutima a gistiheimilinu og tjotum svo a flugvollinn. Ferd okkar um obyggdir Mongoliu var senn a enda, framundan var Ulaan Baator med ollum sinum pizzum, hamborgurum og naeturklubbum. Vid vorum komnir med nog af sodnu lambakjoti, innmat og graenmetissupum.

Blar himininn, land Djinghis Khan. Endalausar slettur sem eru to ekki endalausar, vegna tess ad a orskotsstundu risa tignarleg fjollin upp og skyndilega serdu ekkert nema fjoll allt i kring. Tau aetla aldrei ad taka enda, tu lokar augunum og tegar tu opnar tau aftur ertu staddur i eydimork, ekkert nema eydimork, svo langt sem augad eygir. Goby. Mongolia hefur sannarlega stigid tettan dans. Takk.

Skrifað klukkan 00:06 |

***

þriðjudagur, október 18, 2005

Adeins litid brot af Mongoliu. 1. kafli.

Tetta byrjadi allt saman Sunnudaginn 25. oktober. Ogi snyr lyklinum, billinn i gang og vid holdum af stad i naesta aevintyri. Ymindid ykkur 8 saeta sendiferdabil, svona eins og Scooby Doo, hippawagon, framleiddur i Sovetrikjunum salugu arid 1968. Med saeti eins og Axel var med i Mustangnum sinum i Sodoma Reykjavik. Ogi og billinn hans voru oadskiljanlegir.

Tad maetti likja Ulaan Baator vid hofn, allt fyrir utan tessa staerstu borg landsins er oendanlegt haf steppu, eydimerkur, fjallgarda og allsstadar inn a milli eru hirdingjar ad reyna ad lifa sem bestu lifi. Vid byrjum a tvi ad keyra i suduratt ad Goby eydimorkinni. Andrew, Frasier, Jonny, Jon Bjarki og Siggi, vid kynnumst betur tennan fyrsta dag ferdarinnar. Billinn tytur eftir slettum Mongoliu tar sem enga vegi er ad finna, adeins hjolfor bilanna sem a undan hafa farid.

Tarna fyrir framan bilinn sjaum vid glitta i stora hjord, fullt af mongolskum beljum, vid stoppum, fyrsta myndatokustoppid a ser stad og tvilikt stopp sem tetta var. Andrew og Frasier eins klikkadir og tessir tviburar eru, akveda ad reyna ad stokkva yfir beljurnar. Teir sirka tetta allt saman ut, og ta kemur ad tvi, einn tveir og Frasier leggur af stad i att ad beljunni. Hann stekkur, beljan hrekkur fra, hraedd um lif sitt, Frasier skilur ekki neitt i neinu, missir jafnvaegid og endar i drullupitti, tessir klikkudu kanar. Ogi synir sinn yfirnatturlega kraft i fyrsta skipti er hann gripur um hala einnar beljunnar, stodvar hana svo ad Andrew fai sitt taekifaeri, allt kemur fyrir ekkert og Andrew guggnar. Vid saum tarna strax a fyrsta degi ad Ogi bilstjorinn okkar var enginn venjulegur madur.

Vandamalid vid tessa blogfaerslu er tad ad tetta voru 21 dagur, og hver einn og einasti teirra var virkilega serstakur, tad var alltaf eitthvad magnad sem atti ser stad. Tessvegna munum vid reyna ad finna augnablik ur ferdinni sem lysa fjolbreytni hennar sem mest. Og vid holdum afram.

Vid erum stodd a fjorda degi ferdarinnar. Siggi og Jon eru i fyrsta skipti staddir i alvoru eydimork, sanddyngjum. Fyrr um daginn hafdi verid keyptur heill hellingur af bjor tar sem fyrsta party ferdarinnar atti ad eiga ser stad um kvoldid. Sanddyngjurnar eru party utaf fyrir sig. Ad hlaupa ofan af teim, stokkva eins langt og tu getur tar til tu lenndir i mjukum sandinum er olysanleg tilfinning. Sandurinn smygur inn inn um allar skorur likamans, og upp aftur, vid stokkvum aftur og aftur, tar til vid faum nog. Tetta kvold fengum vid ad sja krafta Ogi i annad sinn.

Vid akvadum ad skella okkur i sma drykkjuleik vid vardeldinn, sem gekk ut a tad ad lata glas af vodka ganga a milli manna og er teir fengu glasid ad ta attu teir ad velja lag til ad syngja og ef folk var satt med tad ad ta fengu teir ad taka sopa. Tarna heyrdum vid Ogi syngja i fyrsta skipti og tvilik og onnur eins rodd hun var guddomleg, aldrei adur hofdum vid heyrt adra eins rodd, tegar Ogi syngur ta tagnar veroldin oll, allt lifandi lif tekur ser pasu fra amstri dagsins og hlustar. Ad sitja i midri goby eydimorkinni med tessum keisara, hlusta a hann syngja mongolska songva, er eitthvad sem ord okkar munu aldrei na ad lysa. Kvoldid lidur, nottin tekur oll vold, og vid skridum inn i tjoldin okkar. Voknum vid sandstorm, tjoldin ad fjuka, ferdin heldur afram.

Jaeja 2 dagar lida, vid erum komnir ad 6. degi. Dagurinn lidur med endalausri keyrslu, stoppum i Arvayheer torpi, Tatar tonleikar framundan, staersta hip hop band Mongoliu og baerinn idar gjorsamlega af lifi. Eftir internet, markad, ut ad borda og allt tad ta holdum vid afram, tad er komid kvold og kvoldin her i Mongoliu geta verid ansi kold. Eftir mikla keyrslu ta rekumst vid a ger (mongolskt hirdingja tjald). Og vid faum ad gista hja tessu folki, tad er ekki ad spyrja ad tvi, mongolar koma fram vid hvern einn og einasta gest eins og hann vaeri konungur. Vid faum mat, husaskjol og allt sem okkur vanhagar um. Um kvoldid drekkum vid bjor og vodka med heimilisfolki, vid syngjum log fra ollum heimshornum, nott i geri, fundur a milli menningarheima, tar sem vodki og songur er altjodatungumalid. Vid syngjum stal og hnifur, Jonny syngur Yesterday, Frasier og Andrew syngja Down to the river og mongolarnir taka lagi, Zavhian Gol. Ger, tad er ekkert sem jafnast a vid ger.

3 dagar lida, vid erum komnir a 9. dag. Vid erum staddir vid vatn, Terhiin Tsaghaan nuur. Dagurinn hefst, vid drottumst a faetur, framundan er alvoru reidtur, vid verdum ad venjast reidmennskunni, eins og sannir "irhum". Bondghor er annsi oheppinn i tetta skiptid, Elisabet/mamma nu faerdu ad heyra um hestaohappid mikla. malid er tad ad Jon Bjarki er kalladur Bondghor sem tydir "feitar kinnar" lennti i sma ohappi med hestinn sinn. Hann settist a bak, mongolinn slo hestinn og Bondghor tytur af stad og hesturinn er ostodvandi. I fyrstu hugsa strakarnir, tvilikur knapi sem Jon er, hann er komin a stokk eftir adeins tvaer sekundur.

5 sekundur lida og Jon er a leid ut i vatnid, strakunum lyst ekki a blikuna, mongolarnir hlaeja ur ser garnirnar, Ogi er sendur af stad og ta atta strakarnir sig skyndilega, Jon er alls enginn meistara knapi, hann fekk einfaldlega gedveikann hest. Siggi og Andrew elta Ogi og tegar komid er yfir haedina ta sja teir Jon snua vid, hesturinn heldur afram ad vera gedveikur og titur i att ad fjollunum. "Jon pull the rope's back" segir Andrew eins og hann se ad kenna lelegum Joni reidmennsku, hann faer tvi videigandi svar til baka, "I'm pulling back you fucking idiot!" og Siggi og Andrew detta naerri tvi af baki i hlaturskasti. A endanum hendir hesturinn Joni af baki, og Jon heldur osku-illur til baka, blotandi meira en nokkurn timan hefur heyrst, en hvad kemur fyrir ekki, mongolarnir standa i rodum og hlaeja ad knapanum mikla.

1. kafla lykur, framhald kemur innan tidar.

Bondghor og Don Dog kvedja fra Ulaan Baator, Mongoliu, Baeerta!!

Skrifað klukkan 02:23 |

***

laugardagur, október 15, 2005

Thakkir

Va tetta er ekkert sma, eg a bara ekki ord yfir ollum tessum commentum og vil eg takka fyrir allar thaer godu kvedjur sem folk hefur hennt til okkar.

Vid erum nuna nykomnir aftur til sidmenningar eftir ad hafa verid a ferd um sveitir Mongoliu i 21 dag, tar sem vid gistum annad hvort i tjaldi, geri eda tepee (indiana tjaldi). Maturinn var annad hvort graenmetissupa dag eftir dag eda mutten i nudlum(utskyri sidar).

Eg aetla ekki ad segja neitt meria um tessa daga, tar sem eg og Jon eigum eftir ad setjast saman nidur og akveda hvad vid aetlum ad segja tar sem tetta er frekar mikid efni, en eg get gefid ykkur nokkrar visbendingar um hvad koma skal.

Vorum i fylgd med gudi (gogi) fyrstu 13 dagana, ohapp a hestbaki, Ger party, tonleikar, veidar, Flugufrelsarinn og Stal og Hnifur, Aiirak, irhum og fullt fleira.

Kvedja Siggi "Don Dog" eins og Mongolarnir kalla mig

Skrifað klukkan 23:57 |

***