föstudagur, nóvember 18, 2005

Til hamingju med afmaelid pabbi.

Tessi bloggfaersla er tileinkud Eythori fodur minum, en hann a einmitt afmaeli i dag og tvi vil eg, Siggi, segja "Til hamingju med afmaelid elsku pabbi"

A trihjolum forum vid fra Peking.

Eftir ad hafa keypt 5 hjol, eitt stykki a 20.000 kr islenskar, ta tokum vid okkur til og spreyjudum tau oll. Siggi spreyjadi sitt svart og aftan a tvi er islenski faninn. Jonny spreyjadi sitt blatt, rautt og hvitt og aftan a hans hjoli er gamli breski faninn. Jons hjol er hvitt, aftan a tvi stendur "a leid til Islands" med kinversku letri og a hlidinni stendur Bingdao sem tydir Island. Hjolid hans Steven er graena skjaldbakan, tad er graent med skjaldbokuskel a bakinu, kinverksa fanann og "skull and crossbones" a bakinu. Israelska hjolid hans JaJa er rautt og a bakinu ma sja 5 gular stjornur, kinverski faninn. Hjolin hafa oll sinn serstaeda karakter, vid vorum tilbunir ad leggja i hann.

Tad tok okkur tima ad komast af stad. Tad var alltaf eitthvad sem virkadi ekki. Hjolid hans Jonny, tarfnadist lagfaeringa tannig ad dagurinn leid og fyrr en vardi var klukkan ordin fimm. Vid akvadum ad drifa okkur tratt fyrir ad myrkur vaeri ad skella a, tad var naudsynlegt ad komast ut ur borginni. Vid hofdum bedid i allt of langan tima eftir tvi ad komast ut. Peking er risastor, tessi borg aetlar engan enda ad taka, hvad ta ef tu ert a trihjoli sem kemst varla hradar en 40 km a klukkustund. Mengunarskyid umlykur allt og stundum getur verid erfitt ad sja naestu byggingu, tad tok okkur nokkrar klukkustundir ad komast ut ur reyknum, ad komast i burtu fra allri bilamergdinni en tad tokst to a endanum.

Umferdin er rosaleg, to serstaklega i midborginni, a gotunum er ekkert ad sja nema oendanlegan fjolda af bilum og hjolum. Tarna serdu allar tegundir hjola, gomlu klassisku trihjolin trodfull af alskyns drasli, nyrri hjol eins og vid erum a, trihjol med fartega a leid sinni ad Tianmen torgi, venjuleg fjallahjol, motorhjol, litil hjol med vel, vespur, endalaust af einfoldum kinverskum hjolum, tarna eru svo morg hjol, eg bid gud ad hjalpa teim sem aetladi ser einhverntiman ad reyna ad telja. En haettum ollum uturdurum, vid skulum einhenda okkur beint ad beisikkinu, tvi sem skiptir mali, ferdasagan, tad sem vid hofum verid ad gera seinustu daga, seinustu vikuna.

Tetta Laugardagskvold slitnadi kedjan hans Steven i fyrsta skipti, vid logudum hana og heldum afram. Vid keyrdum i myrkrinu fram eftir nottu, tar til klukkan var ordin tvo og vid akvadum ad skrida i baeli. Rett adur en vid fundum svefnstad, turfti gamli Siggi ad kludra tvi og keyra yfir einhverskonar steinahrugu, strakurinn skemmti dekkid og hjolid hans tarfnadist lagfaeringa. Vid keyrdum 60 km tennan fyrsta dag ferdalagsins, stoppudum mikid a leidinni, vid vorum ad venjast nyju hjolunum okkar. Vid fundum stad til ad sofa a, gardur fullur af eplatrjam, finn stadur til ad kveikja eld, grilla pylsur og skella ser i svefnpokann sinn. Allt i kringum okkur lagu gomul og uldin epli, en tad skipti ekki mali, tessi nott var hly, himininn var heidur og vid gatum sofnad sattir.

Tad er fagur morgun i Peking syslu, himininn er ennta heidur og fuglarnir eru farnir ad syngja fagra songva fyrir ferdalangana fimm. Sigurdur nokkur Eytorsson vaknar aldrei tessu vant a undan ollum hinum, hann opnar augun og litur i kringum sig. Ovenjulegir hlutir gerast idulega a ferdalagi en tennan morgun ta var Siggi litli ekki undirbuinn fyrir tad sem koma skildi. Tegar hann nuddar ur ser styrurnar og litur til haegri ta ser hann glitta i gamlan, litinn kinverskan kall. Tarna stod gamall bondi stjarfur, hann glapir a tessa fimm ferdalanga sem halda til i gardinum hans. Af andliti hans matti sja ad hann hafdi aldrei a aevi sinni sed slikt adur, tessir fimm skritnu hvitu menn voru liklegast geimverur eda eitthvad tadan af verra. Sigurdur horfir i augu hans, reynir ad atta sig a tvi hvort ad hann se reidur edur ei. Eftir minutu togn og bid eftir tvi ad bondinn segji eitthvad er Siggi ordinn annsi hraedur, hann snyr ser tessvegna a adra hlidina og heldur afram ad sofa, eina lausnin i adstadum sem tessum. Tad er svo kannski tveim klukkustundum sidar sem vid voknum allir og Sigurdur segir okkur soguna af skritna bondanum, bondinn er horfinn og ahyggjur Siggans voru otarfar. Vid pokkum dotinu okkar saman, bordum epli og drifum okkur til baka i naesta bae til ad gera vid hjolin.

Sunnudagurinn for allur i vidgerdir, tad turfti ad lagfaera oll hjolin nema hjolid hans Jons, helvitid hann Jon fekk besta hjolid, tad hefur aldrei bilad, Jon er anaegdur en hinir ferdalangarnir fjorir gnysta tonnum af reidi yfir ofur hjolinu hans Jons. Um kvoldid tjotum vid af stad en eftir 10 minutur brotnar kedjustrekkjarinn hans Stevens og vid neidumst til ad finna okkur stad til ad sofa a. Tessa nott, svafum vid rett vid hlid kirkjugards, vid hlustudum a Sigurros, drukkum heitt sitronu te og baijao og sofnudum aftur undir stjornu bjortum himninum. Steven vaknar snemma, skellir ser aftur i baeinn og laetur laga hjolid sitt, um klukkan tolf kemur hann til baka og vid holdum ferd okkar afram, loksins. Loksins er ord sem lysir ferd okkar kannski best. Tad hefur alltaf verid eitthvad ad, eitthvad sem brotnar eda slitnar eda gengur ekki upp, vid hofum adeins komid einhverja 500 km a einni viku, sem er afar slaemt, en hverjum er ekki sama, vid hofum naegan tima, eda hvad?

Hjolid hans Sigga hefur liklegast verid ad stryda foruneytinu hvad mest. Tad liggur vid ad Siggi hafi eytt meiri tima undir hjolinu heldur en ofan a tvi. Graena skjaldbakan, hjolid hans Stevens hefur lika verid annsi mikill dragbytur, hjolid hans Jonnys hefur verid i lagi en hjolid hans JaJa hljomar eins og tad muni gefa upp ondina a hverri stundu. JaJa stor og tettur Israeli, hjolid er a engan hatt tilbuid til ad bera hann og allan hans bunad. Vid teljum nidur, einn dag i einu, ef tad lifir einn dag ta er tad kraftaverk, kraftaverkin gerast daglega hja tessum Israelum, stanslaust samband vid Java/Elohim. Helvitis Israelar, Java virdist vera skitsama um Siggann okkar. Vid keyrdum i nordur att fra Peking, eins og fyrr sagdi ta tok tad okkur langan tima, vid forum i gegnum fjallasvaedi tar sem vid urdum ad hjola mikid til ad hjalpa motornum ad komast upp. Eftir margar bilanir, heimsoknir a verkstaedi, tjaldbudir a furdulegum stodum, odyr vegahotel og allt sem tvi fylgir, erum vid komin ad fimmtudeginum 16. november.

Yanqing borg og vid voknum klukkan 9.00. Nu var tad ad duga eda drepast, hjolin urdu a vera i lagi tennan dag, Siggi, Jon og Jonny urdu ad komast til Datong fyrir klukkan 16.00 a fostudeginum til ad framlengja kinverska visad sitt. Vid keyrdum allan daginn, hjolin virkudu agaetlega, kedjan hans Sigga slitnadi eins og venjulega en eins vanur og hann er ordinn ta var tetta minnihattar tof. Vid keyrdum i gegnum drulluga idnadarbaei, gafum okkur litinn tima til ad stoppa og fyrr en vardi var solin sest og vid saum fram a langa naetur keyrslu. Pedalinn hans Steven brotnadi um kvoldid og Jon, Siggi og Johnny akvadu ad halda afram a undan JaJa og Steve til ad reyna ad na til Datong. JaJa og Steve settu upp budir rett vid veginn og svafu tar um nottina en vid heldum otraudir afram og trudum tvi innst inni ad vid naedum markmidi okkar tessa nott, Datong beid okkar. Eftir fjogurra tima keyrslu vorum vid agndofa af treytu, Sigurdur vildi to halda afram, en vid akvadum ad sofa a vega hoteli og vakna snemma og halda keyrslunni afram. Tid hafid kannski sed svona hotel i ameriskum biomyndum, litid sleezy trukkahotel, eitthvad sem vid hefdum aldrei getad ymindad okkur ad sofa a, en hvad med tad, godur svefn fyrir 120 kall.

Nuna erum vid i Datong, vid nadum markmidi okkar to ad seint vaeri, komumst a skrifstofuna tiu minutum fyrir lokun. I fyrstu virtist sem vid yrdum ad taka lest einhverja 400 km til hofudborgar Shanxi til ad framlengja visad, tolvukerfid a skrifstofunni hafdi hrunid, vid saum fram a ad vera ologlegir ferdalangar i Kina. Sem betur fer komumst vid a leidarenda tar sem ad vid hefdum liklegast turft ad borga 20.000 krona sekt fyrir ad dvelja lengur i Kina heldur en landvistarleyfi okkar leyfdi. En tid tekkid okkur, strakarnir deyja ekki radalausir, tad eina sem dugar er ad brosa nogu mikid og segja "Bingdao", munidi, Bingdao tydir Island. Vid segjum bara "Bindao" og ta skipta tolvur ekki miklu mali lengur. Tannig ad nuna erum vid a leid aftur a skrifstofuna ad saekja vegabref okkar, allt gekk upp. Vid erum sattir, allavega manudur i vidbot i Kina, trihjolaaevintyrid heldur afram, vid hofum adeins fengid smjortefinn af tvi sem koma skal en erum stadradnir i tvi ad na markmidum okkar.

Nuna erum vid ordnir treittir a tvi ad skrifa um ferdalag okkar, ferdafelagar okkar vilja adeins fa ad spreyta sig a islenskum daegurmalum. Vid hofum sagt teim sogur af landinu fagra i nordri og teir vilja endilega fa ad segja nokkur vel valin ord fyrir ykkur, vini, felaga og fjolskyldu okkar. Vid litum a mbl.is og athugudum frettir dagsins i dag, tar saum vid ymislegt ahugavert, vid sogdum teim fra tvi ahugaverdasta sem var ad gerast.

Jonny, truleysinginn og frjalslyndi ferdafelaginn okkar er mjog anaegdur med ta troun ad a Islandi seu sifellt fleiri ungmenni farinn ad lata ferma sig borgaralega en tad er eitthvad sem hann hefdi aldrei getad ymyndad ser a arum adur. Hann vill meina ad Island se a godri leid i att ad frjalslyndu og opnu tjodfelagi tar sem tegnarnir geta akvedid a sinn eigin hatt hvernig teir vilja eida sinu eigin lifi. Jonny litur bjortum augum a framtid Islands og vill serstaklega koma tvi a framfaeri ad sigur okkar i torskastridinu var mesti osigur sem Bretland hefur horfist i augu vid.

Eftir tennan gridarlega ahuga Jonnys a daegurmalum Islands urdum vid leidir og akvadum vid tessvegna ad leyfa JaJa og Steve ad leika lausum hala og segja eitthvad um Island, bara eitthvad sem teir telja vera merkilegt eda ahugavert vid landid okkar. Tannig ad her koma skilabodin teirra.

JaJa! "Pravda rules, and i heard that icelandic girls are hot!"

Eftir samraedur vid Steven um islenskt menntaskola lif, ta vill hann koma tvi a framfaeri vid ykkur kaeru lesendur ad hann er virkilega sattur med tad ad raedukeppnir og spurningaleikir seu eins vinsaelir og raun ber vitni. Hann telur tad vera afar serstakt tar sem ad i hans heimalandi, Kanada skipta itrottir mun meira mali. Steven hefur heyrt mjog goda hluti um Island, vinkona hans bjo tar i halft ar og af sogum hennar og okkar ad daema ta er hann stadradinn i ad koma til landsins okkar og heimsaekja okkur, tessa villtu, skritnu tjod sem hukir tarna a nordurhjara veraldar.

Jon Bjarki vill oska fraenda sinum honum Joni Hilmari Jonssyni innilega til hamingju med ad hafa lokid vid ordabok sina, ta staerstu i sogu Islands. Eg opnadi visi.is rett adan og fletti nidur, tad fyrsta sem eg rak augun i var mynd af Joni Hilmari brodur hennar mommu og titillinn var ekki af verri endanum "staersta ordabok islandsogunnar komin ut" eda eitthvad i ta attina. Tad er svo gaman ad sja frettir sem slikar, Himmi gamli fraendinn ad skra sig i sogubaekurnar, og ekki i fyrsta skipti, eg oska Himma fraenda til hamingju aftur.

Ad lokum viljum vid bidjast innilegrar afsokunar a ollum stafsetningavillum og vitleysum i upprodun orda, tegar vid komum heim ta munum vid lesa nyju ordabokina yfir og reyna ad betrumbaeta skrif okkar. En tangad til ta holdum vid otraudir afram ad skrifa, reynum ad lysa ferdalagi okkar eins vel og vid mogulega getum. Tvi ad tegar upp er stadid ta snyst tetta allt um godar minningar, tetta snyst allt um sogurnar.

Skrifað klukkan 21:06 |

***